Afrahat
Z Wikipedii
Afrahat (syr. ܐܦܪܗܛ Ap̄rahaṭ, gr. Ἀφραάτης, ok. 260 - ok. 345) - pisarz syryjski zaliczany do Ojców Kościoła.
Afrahat działał w IV wieku w Persji, stąd jego tytuł "mędrca perskiego". Jego imię jest rdzennie perskie, co sugeruje, że mógł być nawróconym poganinem.
Pozostawił po sobie 23 traktaty zwane Demonstrationes ułożone według liter alfabetu syryjskiego. Są to:
- O wierze
- O miłości
- O poszczeniu
- O modlitwie
- O wojnach
- O synach przymierza
- O pokutujących
- O zmartwychwstaniu zmarłych
- O pokorze
- O pasterzach
- O obrzezaniu
- O Passze
- O Szabacie
- O głoszeniu kazań
- O rozróżnianiu pokarmów
- O gojach i Żydach
- O Chrystusie
- O dziewictwie
- O rozproszeniu Izraela
- O jałmużnie
- O prześladowaniach
- O czasach ostatecznych
- O winnym gronie.
Traktaty 1-10 powstały w 337 roku i dotyczą różnych aspektów życia chrześcijańskiego. Traktaty 11-22 pochodzą z 345 roku. Był to okres prześladowań chrześcijan w Imperium Perskim za Szapura II, stąd też pojawiają się w nich wątki apokaliptyczne. Traktat czwarty to najstarszy znany chrześcijański traktat o modlitwie.
Demonstrationes to podstawowe źródło to poznania wczesnej teologii syryjskiej o charakterze wyraźnie judeochrześcijańskim.