Akantameboza
Z Wikipedii
Akantameboza | |
ICD-10: |
B60.1
|
B60.1.0 |
|
B60.1.1 | |
B60.1.2 | |
B60.1.3 | |
B60.1.4 | |
B60.1.5 | |
B60.1.6 | |
B60.1.7 | |
B60.1.8 | |
B60.1.9 |
Akantameboza – rzadka choroba pasożytnicza, przebiegająca zwykle pod postacią zapalenia płuc lub przewlekłego ziarniniakowego zapalenia mózgu (GAE, encephalitis amoebica granulomatosa), wywoływana przez pierwotniaka Acanthamoeba castellani.
Spis treści |
[edytuj] Etiologia
Pierwotniak Acanthamoeba castellani występuje kosmopolitycznie w wodach słodkich, wilgotnych glebach i powietrzu. Do zakażenia dochodzi przez jamę nosowo-gardłową. Pierwotniaki dostają się przez ciągłość do płuc, przez kość sitową do mózgu, a także wraz z krwią do narządów odległych. Możliwymi wrotami zakażenia jest również uszkodzona skóra i rogówka.
[edytuj] Objawy
Pełzaka zdarzało się wyhodować przyżyciowo z materiału pobranego w przebiegu zapaleń nosa, gardła, uszu i rogówki. Może powodować także wystąpienie zapalenia płuc i zmian skórnych.
Acanthamoeba castellani wywołuje, często śmiertelne, zapalenie mózgu przebiegające z gorączką, silnym bólem głowy i szyi, drgawkami. Mogą wystąpić zaburzenia powonienia i smaku oraz halucynacje. Okres inkubacji zwykle przekracza 10 dni.
Chorują głównie osoby z niedoborami odporności.
[edytuj] Diagnostyka
Diagnostyka choroby jest bardzo trudna, pełzaka wykrywa się w preparatach bezpośrednich lub hodowlach, czasem dopiero podczas autopsji.
W opisanych przypadkach płyn mózgowo-rdzeniowy miał barwę szaro-zółtą, występował zwiększony odsetek limfocytów i stężenie białka oraz zmniejszone stężenie glukozy.
[edytuj] Leczenie
Nie opracowano standardu leczenia choroby.
Istnieją doniesienia o skuteczności in vitro wyciągu z Solidago virgaurea, Solidago graminifolia, Rubus chamaemorus i Pueraria lobata (oraz naturalnych produktów roślinnych jak kwas elagowy i pueraryna) w stosunku do trofozoitów Acanthamoeba sp.[1]
[edytuj] Bibliografia
R. Kadłubowski, A. Kurnatowska (red): Zarys parazytologii lekarskiej : podręcznik dla studentów. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999. ISBN 83-200-2316-5
Przypisy
- ↑ Derda M., Hadaś E., Thiem B., Sułek A. Pełzakobójcze ekstrakty roślinne. Wiad. Parazytol. 2004: 50 (4)