Alain Juppé

Z Wikipedii

Alain Juppé 15 sierpnia 1945 -
164. Premier Republiki Francuskiej
Okres urzędowania	od 18 maja 1995 do 2 czerwca 1997
Przynależność polityczna	RPR, UMP
Minister Spraw Zagranicznych Francji
Przynależność polityczna	RPR, UMP
Okres urzędowania	od 1993 do 1995

Alain Juppé (ur. 15 sierpnia 1945 w Mont-de-Marsan) – francuski polityk gaullistowskiej partii RPR, były minister spraw zagranicznych Francji w latach 1993-1995, dwukrotny premier Francji w latach 1995-1997, były minister środowiska, zrównoważonego rozwoju, energii i transportu Francji (18 maja 2007 – 18 czerwca 2007).

Absolwent École normale supérieure i École nationale d'administration (1972). Od 1972 r. pracował we francuskiej inspekcji finansowej. Protegowany Jacques'a Chiraca, w okresie jego merostwa był odpowiedzialny za budżet Paryża. W rządzie Chiraca był ministrem do spraw budżetu (1984-1986), a potem rzecznikiem rządu (1986-1988). W okresie 1984-1986 był też deputowanym do Parlamentu Europejskiego. W 1993 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Édouarda Balladura, po czym w 1995 r. zastąpił go na stanowisku premiera, zostając także przewodniczącym republikańskiej RPR i pełniąc jednocześnie funkcję mera Bordeaux. Po przegranych przez RPR wyborach w 1997 r. został zastąpiony przez Lionela Jospina.

W latach 1986-1997 był członkiem Zgromadzenia Narodowego jako deputowany z Paryża, potem Gironde. W 2002 r. został przewodniczącym Union pour la Majorité Présidentielle (Unii na rzecz Większości Prezydenckiej), następcy RPR, rezygnując jednak w 2004 r.

W 2004 Juppé stanął przed sądem pod zarzutem nadużyć w publicznych funduszach, gdy był szefem RPR. Został skazany na 18 miesięcy więzienia w zawieszeniu, pozbawienie praw publicznych na 5 lat i pozbawienia prawa do piastowania urzędów publicznych przez 10 lat. Wniósł apelację od wyroku.

18 maja 2007 został ministrem środowiska, zrównoważonego rozwoju, energii i transportu w gabinecie François'a Fillon'a. W czerwcu tego samego roku startował w wyborach parlamentarnych z okręgu Bordeaux i przegrał z kandydatem socjalistów. W związku z powyższym 18 czerwca podał się do dymisji, zgodnie z ustaloną wcześniej przez premiera zasadą, że ministrowie, którzy przegrają wybory, muszą złożyć rezygnację.