Alanowie
Z Wikipedii
Alanowie (Asowie) — lud pochodzenia irańskiego.
Pierwsza wzmianka o Alanach pochodzi z I wieku n.e. Byli ludem pasterskim zajmującym się hodowlą koni. Żyli na południe od Kaukazu. W zbrojnych wyprawach najeżdżali państwo Partów, a także wschodnie prowincje Cesarstwa Rzymskiego. W 374 zostali podbici przez Hunów, do których musieli się przyłączyć. Razem z Hunami wyparli Ostrogotów ze wschodniej Europy. Później osiedlili się w Kotlinie Panońskiej.
Część Alanów pozostała jednak na wschodzie. Zostali stamtąd wyparci przez Hunów w latach 405-406 n.e. Pod koniec 406 przekroczyli wraz z Wandalami i Swebami zamarznięty Ren w pobliżu Moguncji. Osiedlili się w Galii nad środkową Loarą. W 418 zostali pobici przez Wizygotów. Uczestniczyli w słynnej bitwie na Polach Katalaunijskich.
Duża grupa Alanów towarzyszyła Wandalom w wyprawie do Afryki i współtworzyła tamtejsze państwo Wandalów. Stąd wywodzi się oficjalny tytuł królów wandalskich w Afryce: "król Wandalów i Alanów" (rex Wandalorum et Alanorum).
Potomkami Alanów są Osetyjczycy.
