Aleksander Pracki

Z Wikipedii

Płk Aleksander Pracki (ur.?, zm. w grudniu 1655) – wstąpił do zakonu ojców dominikanów w Krakowie. Po ukończeniu Seminarium otrzymał święcenia. Wystąpił z zakonu pod wpływem reformacji i wraz z innymi różnowiercami, zwolennikami protestanckiej Szwecji w czasie potopu szwedzkiego wziął udział w zjeździe przemyskiej szlachty i został wybrany ich dowódcą.

Razem ze Szwedami, brał udział w rabunkach, gwałtach i mordach dokonywanych na ludności Podkarpacia, co spowodowało, że miejscowi chłopi i mieszczanie zaczęli organizować się w oddziały, na czele których stanął por. Gabriel Wojniłłowicz i wraz ze swoją chorągwią postanowił rozprawić się ze zdrajcą A. Prackim, z jego oddziałami i ze Szwedami. 7 grudnia 1655 roku doszło do rozstrzygającej bitwy pod Krosnem. Po przełomowym zwycięstwie Gabriela Wojniłłowicza, Pracki dostał się do niewoli i po postawieniu mu zarzutów zdrady Rzeczypospolitej, oraz po wydaniu wyroku kary śmierci, został rozstrzelany na krośnieńskim Rynku.

[edytuj] Bibliografia

• Marian Ziobro, Krosno i okolice, Rzeszów 1986
• Andrzej Borcz; Działania wojenne na terenie ziemi przemyskiej i sanockiej w latach „potopu” 1655-1657, Przemyśl 1999 ISBN 83-909229-8-3