Aleksandr Jegorow
Z Wikipedii
Aleksandr Iljicz Jegorow, (ros. Алекса́ндр Ильи́ч Его́ров) (ur. 22 października 1883, zm. 22 lutego 1939) - wojskowy radziecki, jeden z pierwszych pięciu marszałków ZSRR (1935).
Pułkownik armii carskiej, od 1918 w Armii Czerwonej. Był zdolny, jednak nie dorównywał Wasilijowi Blücherowi i Michaiłowi Tuchaczewskiemu. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził Frontem Południowo-Zachodnim (12 armia, 13 armia, 14 armia). W sierpniu 1920 roku dotarł pod Lwów. W latach 1937-1938 zastępca komisarza obrony narodowej. Uznany został za niepotrzebnego Armii Czerwonej, aresztowany i zamordowany w końcowym etapie czystek stalinowskich.
Wydał książkę o wojnie 1920 Lwow-Warszawa. 1920 god. Wzaimodiejstwie frontow (1929).