Wasilij Blücher

Z Wikipedii

Wasilij Konstantynowicz Blücher, ros. Василий Константинович Блюхер (ur. 19 listopada 1889, zm. 9 listopada, 1938) - działacz partii bolszewickiej i dowódca Armii Czerwonej.

Rosjanin, pochodzenia chłopskiego (nazwisko rodzina otrzymała od obszarnika), przed I wojną światową robotnik - ślusarz, aresztowany za udział w strajku już w wieku 12 lat; następnie podoficer. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem św. Jerzego ranny i demobilizowany w 1915 roku. Od 1916 - bolszewik; organizator rewolucji październikowej w Samarze. Dowódca południowo–uralskiego zgrupowania partyzanckiego (następnie Armii Uralskiej) w czasie wojny domowej w Rosji, przeprowadził legendarny rajd wzdłuż Uralu na trasie liczącej 1500 km, następnie walczył na Krymie, rozgromił wojska "białych" na dalekim Wschodzie (w 1921-1922 wojenny minister marionetkowej Republiki Dalekiego Wschodu). Odznaczony trzykrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru i Orderem Czerwonej Gwiazdy - w obu przypadkach był pierwszą osobą, której przyznano te odznaczenia. Następnie wysoki dowódca sowiecki; w latach 1924-1927 jako „Galin” główny doradca wojskowy Kuomintangu w Chinach; w latach 1929-1938 dowódca samodzielnej Armii Dalekowschodniej. Marszałek ZSRR od 1935. W okresie Wielkiej czystki najpierw został zmuszony do jej poparcia (przewodniczący specjalnego trybunału, który skazał Michaiła Tuchaczewskiego i innych wysokich dowódców). Po nieudanej operacji nad jeziorem Chasan w 1938, w których straty sowieckie były kilkakrotnie wyższe niż Japończyków, aresztowany i oskarżony o udział w spisku; zmarł podczas śledztwa w wyniku tortur.