Alfred Kupka
Z Wikipedii
Alfred Kupka (ur. 1909, zm. 16 sierpnia 1929 w Katowicach) – polski bokser.
W latach 1926 - 1929 był zawodnikiem klubów BKS Katowice i PKS Katowice. Uważano go za jeden z największych pięściarskich talentów, jacy pojawili się na polskim ringu w okresie międzywojennym. Dysponował dobrymi warunkami fizycznymi, mierzył 188 cm i ważył około 90 kg. Dysponował dużą wydolnością i elastycznością oraz nieprzeciętną koordynacją ruchową i szybkością. Trenując boks, równocześnie trenował piłkę nożną, grając na pozycji bramkarza w Kolejowym KS Katowice.
Będąc zawodnikiem wagi ciężkiej, dwa razy zdobył tytuł mistrza Polski w 1928 i 1929 roku, był też brązowym medalistą w 1927 r. w kategorii półciężkiej. W ringu stoczył 50 walk, z czego 44 wygrał, 1 zremisował i tylko 5 przegrał, wiekszość swoich rywali nokautował lub zmuszał do poddania. Trzykrotnie w latach 1928 - 1929 wystąpił w reprezentacji Polski, odnosząc 3 zwycięstwa.
Zmarł, popełniając samobójstwo strzelając do siebie z pistoletu (był zawodowym policjantem).
[edytuj] Źródła
- Osmólski P., Leksykon boksu, Wyd. "Sport i Turystyka", Warszawa 1989.