Alfred Schütz (kompozytor)

Z Wikipedii

Alfred Longin Schütz (ur. 2 lipca 1910 w Tarnopolu, zm. 21 października 1999 w Monachium) - polski kompozytor i pianista, twórca wielu słynnych melodii, m.in. Czerwonych maków na Monte Cassino.

Pochodził z bogatej rodziny żydowskiej. Od dziecka interesował się muzyką, toteż porzucił studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza dla Lwowskiego Konserwatorium Muzycznego.

W latach 1932 - 1936 związany był z Wesołą Lwowską Falą - był jej kierownikiem muzycznym. Od 1936 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie współpracował z miejscowymi teatrami oraz kabaretami (był m.in. szefem muzycznego Teatru Buffo). Był świetnym pianistą, komponował z niezwykłą łatwością piosenki śpiewane przez Ordonkę, Werę Gran, Eugeniusza Bodo, Mieczysława Fogga.

We wrześniu 1939 uciekł z Warszawy do Lwowa, który wkrótce został anektowany przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Zebrał innych artystów - uciekinierów i aby zdobyć środki utrzymania - stworzył Teatr Miniatur, z którym wyruszył na turneé po ZSRR. W stolicy Kirgizji Frunze, zachorował na tyfus plamisty. W grudniu 1941 dołączył do pierwszych oddziałów wojska polskiego, które organizowały się w Buzułuku . Otrzymał przydział do wydziału propagandy przy sztabie armii generała Andersa. Wraz z Henrykiem Warsem kierował 40-osobową orkiestrą towarzyszącą polskiej armii na szlaku bojowym od Teheranu do Monte Cassino.

Pieśń Czerwone maki na Monte Cassino powstała w nocy z 17 na 18 maja 1944, na kilka godzin przed zdobyciem klasztoru. W pobliskim Campobasso, gdzie artyści występowali dla 23 Kompanii Transportowej, zainspirowany prowadzonymi w pobliżu walkami Feliks Konarski (znany pod pseudonimem Ref-Ren) napisał tekst i obudził Schütza. Kompozytor natychmiast skomponował do niego melodię. Gdy 18 maja, żołnierze II Korpusu zdobyli klasztor, w kwaterze generała Andersa w Campobasso, podczas akademii dla uczczenia zwycięstwa, czerdziestoosobowa orkiestra Alfreda Schütza wykonała po raz pierwszy Czerwone maki na Monte Cassino.

Po wojnie wyjechał do Brazylii, gdzie pracował w rewiach Sao Paulo i Rio de Janeiro. Ożenił się z Weroniką - Węgierką pochodzenia żydowskiego. W 1961 osiadł w Monachium, współpracował z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa.

Zmarł w Monachium, pochowany tamże na Ostfriedhof, przy ulicy St. Martin w kwaterze 166.