Alphonse de Lamartine

Z Wikipedii

Alphonse de Lamartine
Prawdziwe nazwisko	Alphonse Marie Louise Prat de Lamartine
Data i miejsce urodzenia	21 października 1790 Mâcon
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1869 Paryż
Narodowość	francuska
Dziedzina sztuki	poezja
Styl	Romantyzm
Ważne dzieła	Jezioro
Kolekcja cytatów w Wikicytatach

Alphonse Marie Louise Prat de Lamartine, właściwie Alphonse-Marie-Louis de Prat de Lamartine (ur. 21 października 1790 w Mâcon, zm. 28 lutego 1869 w Paryżu) − francuski polityk, pacyfista i poeta, uważany − obok Charlesa Juliena-de Lioulta Chênedollé'a − za pierwszego twórcę romantyzmu w literaturze francuskiej oraz prekursora symbolizmu doby fin de siècleu; choć ceniony, nazywany czasem "zbyt wczesnym dziecięciem romantyzmu". Już za życia zaliczany do trójki największych pisarzy francuskich XIX wieku, obok Wiktora Hugo oraz Alfreda de Vigny.

Twórczość Alphonse de Lamartine'a ogniskowała się wokół zainteresowań duchowością wybitnych jednostek oddanych samotności i egzystencjalnej rozpaczy, zagubionych między światem realnym a rodzącym się kultem "fantazji". Duży wpływ na twórczość poety miał również mistycyzm Emanuela Swedenborga oraz idee panteistyczne.

Spis treści 1 Życie 1.1 Dzieciństwo i młodość 1.2 Działalność polityczna 2 Pełnione funkcje 3 Zobacz też 4 Przypisy

[edytuj] Życie

[edytuj] Dzieciństwo i młodość

Urodził się w Mâcon (Burgundia) w rodzinie francuskiej prowincjonalnej arystokracji. W późniejszym czasie uznany za pierwszego i chyba najbardziej znaczącego francuskiego poetę romatycznego Lamartine wychowany został przez gorliwych katolików, ale z czasem sam uznał się za panteistę.

[edytuj] Działalność polityczna

W pewnym momencie coraz większą rolę w jego życiu zaczynała odgrywać polityka, w którą zaangażował się po stronie ruchów republikańskich i rewolucyjnych. Był jednym z przywódców rewolucji roku 1848, kiedy obalono króla Ludwika Filipa i proklamowano II Republikę. Między majem a czerwcem 1848 Lamartine zasiadał w Komisji Wykonawczej, która pełniła rolę kolegialnej głowy państwa. Nawoływał wtedy do zniesienia niewolnictwa i kary śmierci. Skłaniał się też wyraźnie do idei demokracji i pacyfizmu.

Zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich pod koniec roku 1848, stając m.in. przeciwko bratankowi Napoleona I Ludwikowi Napoleonowi Bonaparte, powołując się w tym ostatnim przypadku na fakt, iż prezydentem, wedle nowego prawa, nie może zostać ktoś, kto kiedykolwiek utracił francuskie obywatelstwo (Ludwik Napoleon był zaś wygnany kilkakrotnie z kraju), ale ten argument nie został przyjęty. Licząc, że Ludwik Napoleon nie zdobędzie wymaganej większości 1/3 głosów powszechnych, Lamartine wierzył, że dzięki swej popularności i elokwencji zostanie bez trudy wybrany przez Zgromadzenie Narodowe. Mimo to Ludwik Napoleon wygrał wybory przytłaczającą, sięgającą ponad 70%, przewagą głosów, a Lamartine w ostatniej chwili wycofał swoją kandydaturę, uzyskując wszelako kilkanaście tysięcy głosów.

Ponadto od 24 lutego do 11 maja 1848 był ministrem spraw zagranicznych nowej republiki.

[edytuj] Pełnione funkcje

[edytuj] Zobacz też

• Komisja Wykonawcza (Francja)
• Wybory prezydenckie we Francji, 1848
• Romantyzm we Francji

Przypisy