Ananda (hinduizm)

Z Wikipedii

Ananda (Ānanda) - pojęcie należące do filozofii hinduistycznej oraz jogi i tantry. Oznacza stan rozkoszy, szczęścia i błogości niezależnych od czynników i wpływów zewnętrznych. Szczęście samoistne z głębi duszy (jaźni) i z mocy obcowania z Bóstwem. W kulturze indyjskiej popularne imię lub człon imienia, szczególnie u joginów pustelników. Wedle nauk księgi Jogasutry trzecia z czterech zasadniczych oznak najniższego rodzaju Samourzeczywistnienia (Samprajńata) na ścieżce duchowej. Stała aktywność błogosławienia innych przez zaawansowanych uczniów Guru w aśramie uznawana jest za kluczową oznakę osiągnięcia anandam.

Śiwaizm wyróżnia siedem poziomów doświadczenia anandy na coraz wyższych stopniach realizacji duchowej i oświecenia, jednak stan podstawowy, nidźa-ānanda - niezależność błogości od czynników zewnętrznych musi być trwały. Osoba, która osiąga anandam, staje się wolna od pożądania środków dających chwilową rozkosz czy przyjemność, nie popada w nałogi ani psychodeliczne relacje międzyludzkie, nie potrzebuje narkotyków ani używek. Stosunek do zewnętrznych środków zadowalania i chwilowej przyjemności włącznie z seksem dobrze oddają słowa: "może ale nie musi".

Prosta deprywacja (odstawienie) emocjonalnie ulubionych potraw, czy badanie sposobu znoszenia dłuższego postu, reakcje na nagłe i niezasłużone reprymendy od mistrza, czy wysłanie ucznia do zajęć jakich nie cierpiał w życiu pokazuje szybko, czy stan anandam został osiągnięty, czy też błogość jest udawana albo wytworzona przez chwilowo miły nastrój.