Anastasio Bustamante
Z Wikipedii
| Anastasio Bustamante | ||
|
||
| Funkcja | Prezydent Meksyku | |
| Okres urzędowania | Patrz przypisy.[1] | |
| Poprzednik | Pedro Vélez (1830) José Justo Corro (1837) Antonio López de Santa Anna (1839) |
|
| Następca | Melchor Múzquiz (1832) Antonio López de Santa Anna (1839) Francisco Javier Echeverría (1841) |
|
| Data urodzenia | 27 lipca, 1780 | |
| Miejsce urodzenia | Jiquilpan | |
| Data śmierci | 6 lutego 1853 | |
| Miejsce śmierci | San Miguel de Allende | |
Anastasio Bustamante (ur. 27 lipca 1780 w Jiquilpan; zm. 6 lutego 1853 w San Miguel de Allende) - meksykański wojskowy i polityk. Trzykrotny prezydent Meksyku (od 1830 do 1832, od 1837 do 1839 i od 1839 do 1841). Należał do stronnictwa konserwatystów.
Bustamante urodził się w Jiquilpan w stanie Michoacán, jego obydwoje rodziców było pochodzenia hiszpańskiego. Bustamante uczęszczał do szkół w Guadalajarze i w Meksyku. Później osiedlił się w San Luis Potosí, gdzie był lekarzem. Po wybuchu powstania niepodległościowego kierowanego przez księdza Hidalgo Bustamante przyłączył się do sił rojalistów. W wojsku kolonialnym dosłużył się rangi generała, w 1821 r. przyłączył się do rebeliantów walczących z Hiszpanami. Wtedy to zajął miasta Guanajuato i Celaya i ogłosił swoje poparcie dla Agustina de Iturbidego oraz dla manifestu politycznego powstańców nazwanego planem de Iguala. Po odzyskaniu niepodległości Meksyk stał się cesarstwem pod despotycznymi rządami Iturbidego, który został szybko obalony wcześniej jednak zdążył nadać Bustamantemu rangę kapitana generała. Po wygnaniu Iturbidego Bustamante uzyskał dla siebie stanowisko w Rządzie Tymczasowym (Junta Provisional Gubernativa), który stał się ostoją dla reakcyjnych rządów konserwatystów.
W 1829 r. Bustamante został wiceprezydentem przy Vicente Guerrerze. Guerrero okazał się jednak niekompetentnym prezydentem, który nie umiał sobie poradzić z hiszpańskimi próbami odzyskania Meksyku w 1829 r. (Hiszpanie zorganizowali wtedy ekspedycję w celu przywrócenia swoich rządów w tej dawnej kolonii). Bustamante doprowadził wtedy do zorganizowania spisku przeciwko Guerrerze. Niedługo potem został prezydentem, jego prezydentura przypadła na krótki okres od 1830 do 1832 r. W tym czasie wzmocnił swoje związki z konserwatystami, którzy zajęli najważniejsze stanowiska w jego gabinecie. Jego władzę wzmocniło także pojmanie a następnie stracenie Guerrera w 1831 r. Meksyk w tym okresie coraz bardziej pogrążał się w nieładzie, wzrastało także zadłużenie względem państw europejskich.
W 1832 r. liberałowie wspierani przez gen. Santa Annę doprowadzili do obalenia Bustamantego, który musiał udać się na wygnanie. W ciągu 5 lat siły, który doprowadziły Bustamantego do upadku przywróciły go z powrotem do władzy. W 1837 r. Bustamante został wybrany prezydentem. Jego kolejna prezydentura objęła m.in. francuską inwazję w 1838 r. i oblężenie Veracruz oraz secesje stanów Jukatan, Tabasco i Chiapas. Wszystkie te wydarzenia wzmogły krytykę przeciwko Bustamantemu zarówno ze strony liberałów, jak i konserwatystów.
Utrata politycznego oparcia ze strony konserwatystów osłabiła pozycję Bustamantego. W 1840 r. rozpoczęła się seria niepokojów politycznych, które zakończyły się oblężeniem Mexico City przez rebeliantów w 1841 r. i ostatecznym usunięciem Bustamantego z urzędu w 1841 r., który po raz kolejny został zmuszony do ucieczki z kraju. Na krótko na scenę polityczną wrócił pod koniec lat czterdziestych, jednak stan zdrowia nie pozwolił mu odegrać większej roli i ostatecznie zaczął pędzić spokojne życie w San Miguel de Allende gdzie zmarł w 1853 r., zaledwie pięć lat po tym, jak poprowadził siły rządowe przeciwko zamachowi kierowanemu przez gen. Mariano Paredesa y Arrillagę.
