Andrea dell'Aqua

Z Wikipedii

Andrzej del Aqua, wł. Andrea dell'Aqua (ur. 1584, zm. 1656), architekt i budowniczy pochodzenia weneckiego, działający w XVII wieku w Polsce. Zasłynął również jako inżynier wojskowy i artylerzysta.

Do Polski przybył w 1613. W latach dwudziestych XVII wieku architekt nadworny Tomasza Zamoyskiego. Dokończył budowę fortyfikacji Zamościa rozpoczętą przez Bernardo Morando. W latach następnych miał tytuł królewskiego architekta wojennego. W 1622 zostal kierownikiem zalożonej przez króla Zygmunta III Wazę szkoły puszkarskiej (artyleryjskiej). Był związany z hetmanem Stanisławem Koniecpolskim. W latach 1630 - 1635 kierował pracami fortyfikacyjnymi przy budowie jego zamku w Brodach według projektu Beauplana. Był prawdopodobnie budowniczym pałacu Koniecpolskiego w Podhorcach i projektantem kościoła pod wezwaniem św. Trójcy w Koniecpolu, a także brał udział w budowie pałacu Koniecpolskich w Warszawie. W 1635 roku sejm nadał mu indygenat szlachecki. Autor m.in. publikacji: O zgromadzeniu i szkole puszkarzów (1623).