Andrew Cole
Z Wikipedii
| Andy Cole | ||
| Imię i nazwisko | Andrew Alexander Cole | |
| Data i miejsce urodzenia |
15 października 1971 Nottingham, Anglia |
|
| Pozycja | napastnik | |
| Wzrost | 180 cm | |
| Waga | 77 kg | |
| Informacje klubowe | ||
| Obecny klub | Sunderland A.F.C. | |
| Numer | 33 | |
| Reprezentacja narodowa | ||
|---|---|---|
| Lata | Reprezentacja | |
| 1995-2002 |  Anglia |
68 (15) |
Andy Cole (ur. 15 października 1971 w Nottingham) - angielski piłkarz, reprezentant kraju.
Spis treści |
[edytuj] Początki kariery
Swoją karierę rozpoczynał w 1989 roku w Arsenalu, który był prowadzony przez Georga Grahama, jednak nie zagrzał tam długo miejsca. Najpierw został wypożyczony do Fulham F.C., następnie za 500 tys. funtów został sprzedany do Bristol City. Tam jego talent został dostrzeżony przez Kevina Keegana. W następnym roku - 1993 dołączył do zespołu Newcastle United. W swoim pierwszym sezonie gry w tej drużynie udało mu się awansować do Premiership. W następnym sezonie zdobył w lidze 34 bramki i otrzymał nagrodę Złotego Buta dla najlepszego strzelca w Europie.
[edytuj] Gra w Manchesterze United
W styczniu roku 1995, Sir Alex Ferguson zdecydował się na transfer Andy'ego Cole'a na Old Trafford za 7 mln funtów. W swoim pierwszym roku gry w drużynie Czerwonych Diabłów Cole zdobył 12 goli w 17 spotkaniach. Aż pięć z tych bramek padło w wygranym meczu z Ipswich Town 9-0. W tym sezonie jednak Czerwone Diabły nie zdobyły żadnego trofeum, ale następny sezon zakończył się zdobyciem Podwójnej Korony - Mistrzostwa Anglii i Pucharu Anglii. Sezon 1997/1998 rozpoczął się fatalnie - od zapalenia płuc i złamania obu nóg w meczu rezerw. Nowy sezon dobrze się nie zaczął, ale ostatecznie okazał się udany. Zakończył go jako najskuteczniejszy zawodnik drużyny, zdobywając 25 bramek, jednak wszystkie najważniejsze laury zdobył Arsenal Londyn. W 1998 roku drużyna z Old Trafford pozyskała Dwighta Yorke'a. Nowy gracz stał się partnerem Andy'ego Cole'a w ataku. Byli najbardziej bramkostrzelną parą napastników w Europie. Zdobyli w sumie 53 gole, a Manchester zdobył potrójną koronę. W tym sezonie również, Andy strzelił bez wątpienia najładniejszą bramkę w swojej karierze lobując z daleka golkipera Tottenhamu. Była to zwycięska bramka w meczu. W sezonie 1999-2000 w meczu ze swoim byłym klubem - Newcastle United zdobył cztery bramki, nokautując byłych kolegów. W latach 1998-2001 Andy odnotował najlepszy współczynnik oddanych strzałów do strzelonych bramek w Premiership. Sezon zakończył z 22 trafieniami. W kolejnym sezonie przytrafiła się kontuzja kostki, to jednak nie przeszkodziło zdobyć Cole'owi ważnych bramek w spotkaniach przeciwko Chelsea i Sunderland. W spotkaniu Ligi Mistrzów z Anderlechtem popisał się hattrickiem. Tym samym pobił rekord w liczbie zdobytych goli dla Czerwonych Diabłów w europejskich pucharach. Rekordzistą jest do tej pory - ma 19 goli. Swojego jedynego gola w reprezentacji zdobył w meczu z Albanią. Przybycie do drużyny Ruuda van Nistelrooya oznaczało koniec Cole'a na Old Trafford Andy stracił miejsce w pierwszym składzie drużyny. 29 grudnia 2001 roku został sprzedany do Blackburn Rovers za 7.5 mln funtów. Ogólnie podczas pobytu w Man.Utd pięć razy zdobył Mistrzostwo Premiership, dwa razy Puchar Anglii. Triumfował także w Lidze Mistrzów i zdobył Puchar Interkontynentalny. W 2001 roku został sprzedany do Blackburn Rovers.
[edytuj] Dalsza część kariery
W drużynie Blackburn Rovers w przeciągu trzech lat wystąpił 83 razy, zdobywając 27 bramek. W 2004 roku przeniósł się do Londynu, a konkretnie do Fulham. Na Craven Cottage w 31 meczach strzelił 12 bramek i po jednym sezonie gry wrócił do Manchesteru. Jednak nie do Czerwonych Diabłów, a do Manchesteru City. Cole opuścił połowę sezonu przez kontuzję. Nie przeszkodziło mu to jednak być najlepszym strzelcem jak i najlepszym asystującym w drużynie. W przedostatnim dniu okienka transferowego 2006 Cole zmienił barwy klubowe. Podpisał dwuletni kontrakt z drużyną Portsmouth. W sezonie 2006/2007 był wypożyczany do Birmingham City. 22 sierpnia 2007 roku podpisał kontrakt z Sunderland A.F.C.. Jako zawodnik tej drużyny rozegrał 7 spotkań i nie zdobył bramki. W 2008 roku został wypożyczony do Burnley FC.
[edytuj] Największe sukcesy
Mistrzostwo Anglii (1996, 1997, 1999, 2000, 2001)
Puchar Anglii (1996, 1999)
Liga Mistrzów (1999)
Puchar Interkontynentalny (1999)
1 Gordon • 2 Halford • 3 Harte • 4 Etuhu • 5 Nosworthy • 6 McShane • 7 Edwards • 8 Whitehead • 9 Stokes • 10 K. Richardson • 11 Murphy • 12 Miller • 13 Ward • 14 Higginbotham • 15 Collins • 16 Chopra • 17 Jones • 18 Leadbitter • 19 Yorke • 20 Cole • 21 Anderson • 22 Clarke • 23 O'Donovan • 24 Carson • 25 Mvoto • 26 Pelter • 28 Kavanagh • 29 Hartley • 30 J. Richardson • 31 Connolly • 32 Fülöp • 33 Wallace • 36 Donoghue • 44 Evans • trener: Keane
1993: Sheringham (22) • 1994: Cole (34) • 1995: Shearer (34) • 1996: Shearer (31) • 1997: Shearer (25) • 1998: Sutton, Dublin, Owen (18) • 1999: Hasselbaink, Owen, Yorke (18) • 2000: Phillips (30) • 2001: Hasselbaink (23) • 2002: Henry (24) • 2003: van Nistelrooy (25) • 2004: Henry (30) • 2005: Henry (25) • 2006: Henry (27) • 2007: Drogba (20) • 2008: C. Ronaldo (31)
