Andrzej Bieńkowski

Z Wikipedii

Andrzej Bieńkowski ps. "Turowicz", "Lis" (ur. 30 listopada 1891 w Przasnyszu - zm. w 1964 w Przasnyszu), rolnik, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, żołnierz ZWZ-AK, kawaler krzyża Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie rolników. Był synem Feliksa Bieńkowskiego i Katarzyny z Niksów, bratem Leopolda, stryjem Zygmunta Witymira. Uczęszczał do szkoły powszechnej, relegowany za udział w strajku.

Od 1912 służył w armii rosyjskiej, od 1917 w I Korpusie Polskim, od 1918 w Polskiej Sile Zbrojnej. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim (9 pułk piechoty Legionów, III baon), walczył na Froncie Ukraińskim i polsko-bolszewickim; awansował do stopnia sierżanta sztabowego. Odznaczył się podczas nocnego wypadu (2/3 grudnia 1919) w kierunku wsi Nowoaleksandrowo nad Dźwiną, za co otrzymał krzyż Virtuti Militari V klasy. Podczas walk został kilkakrotnie ranny.

Po wojnie pracował w swoim gospodarstwie rolnym. We wrześniu 1939 brał udział w obronie Warszawy, następnie w ZWZ-AK. Był komendantem ośrodka Przasnysz w Obwodzie Przasnyskim Armii Krajowej. W czasie okupacji niósł pomoc ludności żydowskiej. Żonaty ze Stefanią Wróblewską, miał córki Helenę i Janinę, ponadto troje dzieci zmarło w dzieciństwie. Zmarł w Przasnyszu i pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.