Andrzej Kijowski (prawnik)
Z Wikipedii
Andrzej Kijowski (ur. 5 kwietnia 1945 roku, zm. 4 września 2005 roku) - profesor prawa, sędzia Sądu Najwyższego.
Urodzony w Głownie k. Łowicza. Po ukończeniu studiów prawniczych w 1968 roku na Uniwersytecie Adama Mickiewicza rozpoczął pracę naukową na macierzystym wydziale, którą kontynuował do śmierci (z przerwą w latach 1970-1972, kiedy pracował na UMK w Toruniu). W latach 1968-1970 odbył aplikację sądową w Sądzie Wojewódzkim w Poznaniu zakończoną złożeniem egzaminu sędziowskiego. W 1972 roku uzyskał doktorat na UMK w Toruniu, w 1978 roku habilitację w Poznaniu, a w 1989 roku został profesorem zwyczajnym. W latach 1993-1995 był sędzią Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. Od 1995 roku aż do śmierci był sędzią Sądu Najwyższego w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
Specjalizował się w prawie pracy, prawie socjalnym i prawie sportowym.
Był członkiem Sekcji Polskiej - International Society for Labour Law and Social Security, Polskiego Towarzystwa Prawa Sportowego, Societas Humboldtiana Polonorum, Polskiego Stowarzyszenia Ubezpieczenia Społecznego oraz Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Pracy.
[edytuj] Wybrane publikacje
- Pracowniczy obowiązek gotowości do świadczenia pracy (Poznań 1978)
- Sytuacja prawna sportowca wyczynowego (Warszawa-Poznań 1984)
- Sytuacja prawna aplikanta (Poznań 1998)
- Kodeks Pracy - Komentarz pod red. T. Zielińskiego (Warszawa 2000)
- Prawne problemy sportu zawodowego (Poznań 1995)
