Angiotensyna

Z Wikipedii

Angiotensyna

Angiotensyna - hormon peptydowy wchodzący w skład układu hormonalnego RAA, którego zadaniem jest kontrola stężenia jonów sodowych i potasowych w organizmie. Angiotensyny stymulują wydzielanie mineralokortykosteroidu aldosteronu.

Spis treści

1 Angiotensynogen (α2-globulina)
2 Angiotensyna I (AI)
3 Angiotensyna II (AII, AT)
4 Angiotensyna III (AIII)
5 Angiotensyna IV (AIV)

[edytuj] Angiotensynogen (α2-globulina)

Angiotensynogen (inaczej α2-globulina) jest jednym z białek osocza krwi odpowiedzialnym za transport kwasów tłuszczowych i hormonów steroidowych, jak i również prohormonem angiotensyny I. Składa się z 453 reszt aminokwasowych i jest wydzielany głównie przez wątrobę.

[edytuj] Angiotensyna I (AI)

H₂N-Asp-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe-His-Leu-COOH

Renina (inaczej angiotensynaza) katalizuje przemianę białkowego angiotensynogenu w dekapeptyd angiotensynę I (AI) zachodzącą w wątrobie. Sama angiotensyna I nie wykazuje żadnej aktywności biologicznej i jest tylko i wyłącznie prekursorem angiotensyny II.

[edytuj] Angiotensyna II (AII, AT)

H₂N-Asp-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe-COOH

W płucach, pod wpływem enzymu ACE1 / CD 143 (konwertaza angiotensyny, kininaza II) i poprzez usunięcie histydyny i leucyny, znajdujących się na końcu łańcucha peptydowego angiotensyny I powstaje oktapeptyd angiotensyna II (AII lub AT). Angiotensyna II wykazuje najsilniejsze działanie kurczące błonę mięśniową naczyń krwionośnych.

Angiotensyna II jest jednym z najbardziej efektywnych regulatorów ciśnienia krwi; wywołuje silny skurcz mięśniówki drobnych naczyń krwionośnych i znacząco podnosi ciśnienie tętnicze krwi, tym samym zwiększając częstotliwość pracy serca. Angiotensyna II reguluje również homeostazę wodno-elektrolitową organizmu, pobudzenie współczulnego układu nerwowego oraz biosyntezę i wydzielanie niektórych hormonów kory nadnerczy (tak zwane kortykosteroidy).

[edytuj] Angiotensyna III (AIII)

H₂N-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe-COOH

Następnie, pod wpływem aminopeptydaz angiotensyna II może przekształcić się w heptapeptyd angiotensynę III (AIII). Przemiana ta, pod względem chemicznym, polega na usunięciu z łańcucha peptydowego angiotensyny II kwasu asparaginowego, aminokwasu o charakterze kwaśnym. Angiotensyna III wykazuje aktywność o 60% mniejszą od angiotensyny II, jednak jej wydajność w produkcji aldosteronu jest największa.