Anton Adamowicz
Z Wikipedii
Anton Adamowicz, biał. Антон Адамовіч (ur. 26 czerwca 1909 r. w Mińsku w Rosji, zm. 12 czerwca 1998 r. w Nowym Jorku) – białoruski literaturoznawca, publicysta, krytyk literacki, prozaik, wydawca i działacz kulturalno-narodowy.
W latach 20. rozpoczął pisać o białoruskiej literaturze, w tym monografie białoruskich pisarzy. W 1926 r. została opublikowana pierwsza książka jego autorstwa. W 1928 r. ukończył mińskie technikum, po czym studiował na Białoruskim Uniwerstecie Państwowym w Mińsku. Współpracował ze stowarzyszeniem literackim "Узвышша". W lipcu 1930 r. został aresztowany w sprawie Związku Wyzwolenia Białorusi i skazany na karę 5 lat więzienia. Odbywał ją w obwodzie kirowskim. W czerwcu 1937 r. ponownie aresztowało go NKWD, ale już w 1938 r. powrócił do Mińska. Ukończył studia i rozpoczął pracę nauczyciela w szkole średniej. Po zajęciu Białorusi przez wojska niemieckie podjął współpracę z okupantami. Stanął na czele oddziału wydawniczego administracji miejskiej Mińska. Redagował pismo "Беларуская Газэта". Był głównym redaktorem wydawnictwa "Менск". Kierował Białoruskim Towarzystwem Naukowym. Od lata 1942 r. wchodził w skład Rady Głównej Białoruskiej Samopomocy Ludowej. Jednocześnie objął funkcję referenta ds. propagandy i prasy przy gauleiterze Wilhelmie Kube. W październiku 1943 r. wyjechał do Berlina, gdzie zaczął pracować w redakcji pisma "Раніца". Po zakończeniu wojny do 1949 r. przebywał w obozach dla przesiedleńców. Wydawał w nich pisma "Ведамкі", "Бацькаўшчына", "Конадні" і "Сакавік". Zajmował się też działalnością polityczną. W 1960 r. wyjechał do USA, gdzie kontynuował działalność kulturalno-wydawniczą. Był autorem recenzji literackich, przedmów do książek białoruskich autorów, referatów i artykułów dotyczących historii, kultury i literatury białoruskiej. Pracował w radiostacji "Свабода". Został członkiem Rady Białoruskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie.
