Antoni Barwiński
Z Wikipedii
 Antoni Barwiński |
||
 |
||
| Imię i nazwisko | Antoni Tadeusz Barwiński | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 czerwca 1923 Jasło, Polska |
|
| Pozycja | obrońca | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| Tarnovia Tarnów | ? (3) | |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1947-1950 | Reprezentacja Polski | 17 (0) |
Antoni Tadeusz Barwiński (ur. 9 czerwca 1923 w Jaśle, zm. 5 stycznia 2005 w Tarnowie), piłkarz, reprezentant Polski.
Był jednym z najbardziej znanych piłkarzy w dziejach sportu tarnowskiego, grał na pozycji prawego obrońcy. Jako pierwszy piłkarz Tarnovii wystąpił w reprezentacji Polski, kiedy po serii pozytywnych recenzji za mecze w walce o miejsce w ekstraklasie został powołany przez trenera Wacława Kuchara i kapitana Henryka Reymana na spotkanie z Rumunami 19 lipca 1947. W kadrze dość niespodziewanie zajął miejsce słynnego Władysława Szczepaniaka.
W tym samym roku świętował awans z Tarnovią do I ligi; występy w ekstraklasie trwały jeden sezon, Tarnovia zajęła 11. miejsce i pożegnała się z najwyższą klasą rozgrywkową.
W reprezentacji Polski rozegrał 17 spotkań w latach 1947-1950. W 1947 obok debiutanckiego meczu z Rumunią grał przeciwko Jugosławii i ponownie Rumunii, w 1948 - z Bułgarią, Czechami, Danią, Jugosławią, Węgrami, Rumunią i Finlandią, w 1949 - z Danią, Węgrami, Bułgarią, Albanią, w 1950 - z Albanią, Rumunią i Węgrami. Pożegnalny mecz w kadrze rozegrał 4 czerwca 1950, chociaż jeszcze na jesieni tego roku był rezerwowym na spotkaniu reprezentacji z Bułgarią.
Występował także w barwach drugiego tarnowskiego klubu, Unii.
Źródła:
- Andrzej Gowarzewski, Biało-czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski 1947-1970, Katowice 1995 (14. tom cyklu Encyklopedia piłkarska FUJI)
