Antoni Biegun

Z Wikipedii

Antoni Biegun ps. Czarny Antek, Szary i Sztubak (ur. 8 maja 1924 w Milówce na Żywiecczyźnie, zm. 2001 w Krakowie) - kapitan Wojska Polskiego podczas II wojny światowej.

Syn Rozalii i Karola. Do chwili wybuchu wojny mieszkał z rodziną w Milówce. W 1940 r. został wraz z rodziną wysiedlony na teren Lubelszczyzny, do Lipin Dolnych, powiat biłgorajski. Zimą 1940 r. został zaprzysiężony na członka Narodowej Organizacji Wojskowej przez Janusza Stoboya ps. Wir. W kwietniu 1942 r. aresztowany przez gestapo, uciekł z więzienia i jako "spalony" został skierowany do lasu. Walczył w oddziałach NOW por. Jana Przysiężniaka ps. Ojciec Jan, Armii Krajowej kpt. Aleksandra Szklarka ps. Ryś oraz Zgrupowania Akcji Specjalnej Narodowych Sił Zbrojnych mjr Leonarda Zub Zdanowicza ps. Ząb. Po przejściu frontu wschodniego przez teren Lubelszczyzny wrócił do Milówki. Zagrożony aresztowaniem przez UB uciekł "do lasu", gdzie wraz z innymi poszukiwanymi, w lipcu 1945 r., założył oddział partyzancki. W latach 1945-1947 był dowódcą oddziału Narodowych Sił Zbrojnych w VII Okręgu NSZ. Jego oddział wchodził w skład Zgrupowania kpt. Henryka Flamego ps. Bartek (między innymi ochraniał oddziały Zgrupowania podczas defilady w dniu 3 maja 1946 r.w Wiśle). Ujawnił się z oddziałem w marcu 1947 r. i wyjechał na ziemie zachodnie. Gdy dowiedział się, że kpt. Henryk Flame ps. Bartek został zastrzelony zaczął się ukrywać ponownie. Nadto wraz z Włodzimierzem Dobiją ps. Groźnyw grudniu 1947 r. zorganizował organizację pod nazwą Narodowy Związek Walki. W dniu 24 lutego 1948 r. został aresztowany w Stargardzie Szczecińskim i przewieziony do Krakowa. Po procesie, wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie z dnia 29 lipca 1948 r. został skazany na 15 lat więzienia. Karę odbywał w Rawiczu i Wronkach. Został zwolniony 14 lipca 1956 r. po odbyciu kary 8 lat kary więzienia.

[edytuj] Bibliografia

A. Biegun Moje życie mój los. Wspomnienia okupacyjne i więzienne, Biała Podlaska 2006.