Antoni Kossakowski (poeta)

Z Wikipedii

Antoni Kossakowski (Moliwda) herbu Ślepowron (ur. 12 października 1718 na Żmudzi, zm. 28 grudnia 1786 w Warszawie), poeta polski, tłumacz, polemista religijny.

W młodym wieku umieszczony w kancelarii króla Stanisława Leszczyńskiego, wkrótce za bliżej nieokreśloną "swawolę" wydalony (1733). Wyjechał na 24 lata za granicę, prowadził życie awanturnicze, imając się rozmaitych zajęć. Według własnych wspomnień był m.in. guwernerem w Moskwie, profesorem akademii, starszym sekty bohomolców na Wołoszczyźnie, a nawet władcą jednej z greckich wysp, gdzie panował pod imieniem Moliwdy.

Również jako Moliwda prowadził po powrocie do Polski we Lwowie dysputy teologiczne z talmudystami i wydał książkę poświęconą tej tematyce (1758). Zyskał tym uznanie arcybiskupa lwowskiego Władysława Łubieńskiego, który zabrał go ze sobą po przejściu na arcybiskupstwo gnieźnieńskie i prymasostwo i powierzył funkcję marszałka dworu (1759). W latach 1764-1765 Kossakowski był majorem wojsk królewskich. W połowie lat 60. XVIII wieku przeżył zawód miłosny i postanowił wstąpić do klasztoru kamedułów na warszawskich Bielanach; sprzedał wówczas swoje dobra. Z klasztoru został wyciągnięty staraniami rodziny, zwłaszcza księdza Józefa Kossakowskiego, przyszłego biskupa inflanckiego.

7 kwietnia 1767 został mianowany sekretarzem gabinetu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Działał jako literat, pisał panegiryczne wiersze, sielanki, ody refleksyjne, religijne i polityczne. Przekładał także na polski utwory rosyjskie, m.in. komedię carycy Katarzyny Obmanszczik. Wiele utworów opublikował w piśmie Zabawy Przyjemne i Pożyteczne.

Stał się bohaterem eseju Andrzeja Żuławskiego Moliwda (1994).