Antonio Stradivari

Z Wikipedii

Stradivari Antonio, Stradivarius (ur. 1643 lub 1644 w Cremonie, zm. 18 grudnia 1737 tamże), włoski lutnik, przedstawiciel kremońskiej szkoły lutniczej, jeden z najwybitniejszych budowniczych instrumentów w historii lutnictwa.

Był uczniem Nicoli Amatiego. Wraz ze swoimi uczniami wykonał ponad 1000 instrumentów smyczkowych (głównie skrzypiec, a także altówki i wiolonczele), zwanych popularnie stradivariusami.

Stradivariusy uważane są za największe osiągnięcia lutnicze, stanowiły one wzór dla instrumentów wielu późniejszych lutników. Niektóre instrumenty zyskały prawdziwą sławę i własną nazwę np. Messias, Delphin, Herkules (własność E. Ysay`a), The Emperor (własność J. Kubelika).

Większość wirtuozów wszystkich epok grała na skrzypcach Stradivariego, bądź Guarneriego del Gesù. Instrumenty te noszą imiona od swoich sławnych właścicieli. Na skrzypcach z 1717 roku zwanych Sasserno, grywał Henryk Wieniawski. Na skrzypcach Gibson z 1713 grał Bronisław Huberman. Skrzypce Stradivarius miał w swojej kolekcji Michał Kleofas Ogiński (później nabył je wirtuoz francuski Ch. Lafont). Instrument Stradivariego pochodzący z kolekcji łódzkiego fabrykanta po wojnie został wywieziony przez Rosjan. Grał na nim Igor Ojstrach (władze ZSRR nigdy nie zwróciły skrzypiec do Polski).

Autentyczne instrumenty Stradivariusa są obecnie bardzo rzadkie. Ich ceny nieustannie rosną - kształtuje je rynek dzieł sztuki. Obecnie posiadaczem największej ilości oryginalnych instrumentów Stradivariego oraz kolekcji innych włoskich instrumentów jest Stewart Pollens.