Apolinary Leśniewski
Z Wikipedii
Apolinary Leśniewski (ur. w 1891 we Wróblewie koło Kalisza, zm. w 1984 w Sieradzu) – duchowny katolicki, ksiądz infułat.
Pochodził z inteligenckiej rodziny, studiował medycynę i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie we Lwowie i Uniwersytecie Warszawskim, później uczył się w wyższym seminarium duchownym we Włocławku, gdzie w 1920 otrzymał święcenia kapłańskie. Kolejne kilkanaście lat mieszkał we Włocławku, pracując jako nauczyciel religii, od 1932 przebywał w Paryżu będąc duszpasterzem tamtejszej Polonii. Po powrocie do kraju w 1934 został wizytatorem Zarządzie Centralnym Ministerstwie Wyznań i Oświecenia Publicznego. Po wybuchu wojny został kapelanem wojskowym, pełnił również funkcję kapelana AK w czasie powstania warszawskiego w 1944. Po wojnie zamieszkał w Sieradzu, gdzie został pierwszym powojennym proboszczem tamtejszej fary, jednocześnie był nauczycielem religii w sieradzkich szkołach, a z nadania Ministerstwa Oświaty został przewodniczącym komisji ds. podręczników i programów nauczania religii. W 1950 w ramach represji politycznych wobec księży katolickich został skazany przez Sąd wojskowy na karę 2 lat pozbawienia wolności, ponieważ nie poinformował bezpieki o nielegalnej organizacji uczniów w sieradzkiej szkole. Po powrocie z więzienia ponownie został proboszczem w Sieradzu, będąc aż do emerytury pod stałą obserwacją służb bezpieczeństwa.
[edytuj] Bibliografia
- J. Jagnusiak „Współtwórcy Ziemi Sieradzkiej. Dawniej i dziś”, 2003 r.
- A. Ruszkowski „Na sieradzkich szlakach”, nr 2/1998 r.