Apolinary Szeluto
Z Wikipedii
Apolinary Szeluto (ur. 23 lipca 1884 w Petersburgu, zm. 22 sierpnia 1966 w Chodzieży) - polski kompozytor, pianista, adwokat. Należał do grupy kompozytorskiej Młoda Polska, do której należeli również K. Szymanowski, G. Fitelberg i L. Różycki.
Lata 1918-1933 były najefektywniejsze w jego działalności muzycznej. W latach 1927-1930 Towarzystwo Wydawnicze Muzyki Polskiej w Warszawie wydało jego dwa nokturny i kilka innych utworów. W 1938 r. w Poznaniu został wykonany poemat Szeluty "Cyrano de Bergerac". W tym też roku jesienią kompozytor wystąpił w roli solisty i pianisty, wykonując swój koncert H-dur z orkiestrą pod batutą Kazimierza Wiłkomirskiego. W 1938 r. Radio Polskie nadało kilkanaście utworów jego pióra. W latach 50-60. XX wieku, mimo postępującej choroby umysłowej, nadal komponował, lecz utwory z okresu po roku 1949 nie są już brane przez muzykologów pod uwagę. Dorobek kompozytorski Szeluty został po śmierci zakupiony i przechowywany przez Bibliotekę Narodową w Warszawie. Apolinary Szeluto komponował utwory w większości gatunków muzycznych; objętościowo jego twórczość przewyższa całość dorobku innych przedstawicieli "Młodej Polski". Dzisiaj twórczość kompozytora jest zapomniana. Kompozytor napisał też dużo artykułów, m.in. Muzyka jako objaw życia społecznego, Ślepy tor muzyki współczesnej, Muzyka trwała i tymczasowa, Jak wyprowadzić muzykę ze ślepego toru, Gdzie jest piękno muzyczne, Jaka muzyka jest na ślepym torze. Pisał też wspomnienia o Szymanowskim, Noskowskim i o Chopinie. Zmarł w Domu Pomocy Społecznej dla Przewlekle Chorych w Chodzieży 21 sierpnia 1966 r.
Przez wiele lat mieszkał w Słupcy w Wielkopolsce, gdzie został skierowany do pracy w charakterze notariusza po usunięciu go ze stanowiska w Ministerstwie Sprawiedliwości. Po śmierci został pochowany na słupeckim cmentarzu. Teraz ku jego czci słupecki Zespół Szkół Muzycznych nosi jego imię.
