Arthur Albiston

Z Wikipedii

Arthur Albiston
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1957 Edynburg, Szkocja
Pozycja	obrońca
Informacje klubowe
Obecny klub	koniec kariery
Kariera piłkarska
Lata	Klub	M (G)
1974-1988 1988-1990	Manchester United West Bromwich Albion	485 (7)
Reprezentacja narodowa
Lata	Reprezentacja
1977 1977-1990	Szkocja U-21 Szkocja	5 (0) 14 (0)

Arthur Albiston (ur. 14 lipca 1957, w Edynburgu w Szkocji) – szkocki piłkarz, niegdyś zawodnik m.in. Manchesteru United. Występował na pozycji lewego obrońcy.

[edytuj] Kariera

Tylko nieliczni piłkarze reprezentowali Manchester więcej razy niż ten wszechstronny, równo grający lewy obrońca ze Szkocji.

Przez blisko całą dekadę Arthur Albiston był pewnym ogniwem w podstawowej jedenastce Diabłów. W tym czasie zdobył trzy trofea zwycięzcy Pucharu Anglii, 14 razy zagrał w barwach reprezentacji Szkocji i zdobył sobie wielu wielbicieli z uwagi na pozbawione 'efekciarstwa', ale solidne występy.

Albiston dołączył do klubu w roku 1972 jako młodzik. Dwa lata później przeszedł na zawodowstwo, debiutując w pierwszej drużynie MU na Old Trafford przy obecności 55 tys. kibiców 9 października 1974. Manchester United zwyciężył wtedy z Manchesterem City w Pucharze Ligi. Sześć dni później Albiston zadebiutował w lidze, grając przeciwko Portsmouth.

Na regularne występy w pierwszej jedenastce musiał czekać do przełomu lat 1976/77. Szansa nadeszła w dramatycznych okolicznościach. Z powodu kontuzji Stewarta Houstona, Albiston został powołany na finałowy mecz Pucharu Anglii w 1977 przeciwko Liverpoolowi. Imponującym występem pomógł United zwyciężyć 2-1, wygrywając swoje pierwsze trofeum. Po tym meczu zdobył się na szlachetny gest – zaoferował swój medal osobie, którą zastąpił. Houston odrzucił ten gest.

Po wspomnianym finale FA Cup Albiston spędził kilka następnych sezonów walcząc z Houstonem o miejsce na lewej flance obrony. Ostatecznie zadomowił się na tej pozycji i przez większą część lat 80. regularnie występował w pierwszej jedenastce.

W latach 1974-1988 rozegrał 485 spotkań, strzelił 7 goli oraz wystąpił w 4 finałach Pucharu Anglii, zdobywając 3 medale zwycięzcy, co w owym czasie było klubowym rekordem.