Artur Jorge

Z Wikipedii

Artur Jorge Braga Melo Teixeira (ur. 13 lutego 1946 roku w Porto), portugalski piłkarz, występujący na pozycji napastnika, i trener piłkarski. Mimo iż zaczynał piłkarską karierę w FC Porto, to największe sukcesy osiągał z Benfiką Lizbona, dla której strzelił ponad dwieście bramek. Dwukrotnie - w 1971 i 1972 roku - był królem strzelców ekstraklasy. Ponadto z klubem ze Estádio da Luz czterokrotnie triumfował w lidze i trzykrotnie w rozgrywkach o Puchar kraju. W reprezentacji Portugalii rozegrał 16 meczów. W 1975 roku ukończył studia germanistyczne na uniwersytecie w Coimbrze, ale po przedwczesnym zakończeniu kariery sportowej (z powodu przewlekłej kontuzji) rozpoczął pracę szkoleniową. W drugiej połowie lat 80. był trenerem FC Porto, z którym zdobył pierwszy w historii klubu Puchar Mistrzów oraz cztery mistrzostwa kraju. Dobrą passę kontynuował w Paris Saint-Germain (mistrzostwo i Puchar Francji). Od połowy lat 90. obniżył trenerską skuteczność, a przykładem znacznego spadku formy są nieudane przygody na stanowisku selekcjonera reprezentacji Portugalii i Szwajcarii. Później pracował na trzech różnych kontynentach (Europa, Azja i Afryka), ale nigdzie nie potrafił zbliżyć się do osiągnięć z lat 80.

Spis treści 1 Kariera piłkarska 2 Sukcesy piłkarskie 3 Kariera szkoleniowa 4 Sukcesy szkoleniowe

[edytuj] Kariera piłkarska

• 1960-65 – FC Porto
• 1965-68 – Académica Coimbra
• 1968-75 – Benfica Lizbona
• 1975-76 – CF Belenenses
• 1976-77 – Rochester FC

[edytuj] Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Portugalii 1969, 1971, 1972 i 1973, wicemistrzostwo Portugalii 1970, Puchar Portugalii 1969, 1970 i 1972 oraz finał Pucharu Portugalii 1971 z Benfiką Lizbona
• dwukrotny król strzelców ligi portugalskiej (1971 i 1972)

W reprezentacji Portugalii od 1967 do 1977 roku rozegrał 16 meczów i strzelił 1 gola.

[edytuj] Kariera szkoleniowa

Po czteroletniej przygodzie trenerskiej ze słabszymi klubami ligi portugalskiej, w 1984 roku został trenerem FC Porto. W ciągu kolejnych trzech sezonów zdobył z nim trzykrotnie mistrzostwo Portugalii oraz poprowadził do pierwszego w historii triumfu w Pucharze Mistrzów. Po finale z Bayernem Monachium, w którym Porto z Polakiem Józefem Młynarczykiem w składzie wygrało 2:1, Artur Jorge został nazwany przez prasę "Królem Arturem".

W 1987 roku przeniósł się do Francji. Po dwóch latach pracy z Racingiem Paryż powrócił do kraju i najpierw tymczasowo objął stery reprezentacji Portugalii, a kilka tygodni później znów podpisał umowę z FC Porto, z którym w jeszcze tym samym sezonie zdobył mistrzostwo kraju.

Na początku lat 90. ponownie wyjechał do Paryża, tym razem do PSG. Z klubem z "Parku Książąt" triumfował w rozgrywkach o Puchar Francji oraz w lidze. Po jednym sezonie (1994-95, III miejsce w lidze) spędzonym w Benfice Lizbona, na kilka miesięcy przed Euro 1996 przejął od Roya Hodgsona obowiązki trenera drużyny narodowej Szwajcarii. Na turnieju Helweci zaprezentowali się słabo. Artur Jorge podał się do dymisji i od razu - tym razem jako pełnoprawny selekcjoner - rozpoczął pracę z reprezentacją Portugalii.

W latach 90. reprezentacja Portugalii przeżywała duży kryzys. Częste zmiany selekcjonerów, kłótnie i bunty piłkarzy powodowały, że drużyna przegrywała w eliminacjach do kolejnych turniejów. W czasie swojej rocznej kadencji Artur Jorge nie tylko nie zdołał opanować stopniowej degrengolady, ale i mocno ją pogłębił – popadł w konflikty z kilkoma czołowymi piłkarzami i co najważniejsze nie zdołał awansować do Mundialu 1998. Podał się do dymisji pod koniec 1997 roku, kiedy na jednym z treningów został pobity przez piłkarza Ricardo Sá Pinto.

Od tego czasu pracował w klubach w Hiszpanii, Holandii, a nawet Rosji i Arabii Saudyjskiej, ale w żadnym z nich nie potrafił nawiązać do osiągnięć z końca lat 80. i początku 90.

Na początku 2005 roku został selekcjonerem reprezentacji Kamerunu, z którą niespodziewanie przegrał (z Wybrzeżem Kości Słoniowej) kwalifikacje do Mundialu 2006. Po niesatysfakcjonującym występie drużyny w Pucharze Narodów Afryki w marcu 2006 roku podał się do dymisji.

Od kwietnia do września 2006 pracował w saudyjskim Al-Nassr Rijad. W październiku tego samego roku został trenerem drugoligowego US Creteil.

• 1980-81 – Vitória Guimarães
• 1981-81 – CF Belenenses
• 1981-83 – Portimonense Porto
• 1984-87 – FC Porto
• 1987-89 – RC Paris
• 1989-89 – reprezentacja Portugalii
• 1989-91 – FC Porto
• 1991-94 – Paris Saint Germain
• 1994-95 – Benfica Lizbona
• 1996-96 – reprezentacja Szwajcarii
• 1996-97 – reprezentacja Portugalii
• 1997-98 – CD Tenerife Santa Cruz
• 1998-98 – Vitesse Arnhem
• 1998-99 – Paris Saint Germain
• 2000-01 – Al-Nassr Rijad
• 2001-02 – Al-Hilal Rijad
• 2002-04 – Académica Coimbra
• 2004-04 – CSKA Moskwa
• 2005-06 – reprezentacja Kamerunu
• 2006-06 – Al-Nassr Rijad
• 2006-07 – US Creteil

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

• mistrzostwo Portugalii 1985, 1986, 1987 i 1990 oraz Puchar Ligi Mistrzów 1987 z FC Porto
• mistrzostwo Francji 1994, wicemistrzostwo Francji 1993 oraz Puchar Francji 1993 z Paris Saint Germain
• mistrzostwo Arabii Saudyjskiej 2002 z Al-Hilal Rijad
• start (faza grupowa) w Euro 1996 z reprezentacją Szwajcarii
• awans do rozgrywek o Puchar Narodów Afryki 2006 i start w tym turnieju (ćwierćfinał) z reprezentacją Kamerunu

poprzednik: Henri Michel

Trener PSG w latach 1991–1994

następca: Luis Fernandez

poprzednik: Alain Giresse

Trener PSG w latach 1998–1999

następca: Philippe Bergeroo

poprzednik: Juca

Selekcjoner w roku 1989

następca: Carlos Queiroz

poprzednik: António Oliveira

Selekcjoner w latach 1996-1997

następca: Humberto Coelho