AT-1
Z Wikipedii
| AT-1 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  ZSRR |
| Załoga | 3 osoby |
| Dane techniczne | |
| Silnik | silnik gaźnikowy T-26 o mocy 90 KM |
| Poj. zb. paliwa | 182 l |
| Pancerz | nitowany, z walcowanych płyt stalowych, 6-15 mm |
| Długość | 4,62 m |
| Szerokość | 2,44 m |
| Wysokość | 2,03 m |
| Prześwit | 0,39 m |
| Masa | 10 t |
| Osiągi | |
| Prędkość | 27-30 km/h |
| Zasięg | 120 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | 0,8 m |
| Rowy (szer.) | 1,8-2,0 m |
| Ściany (wys.) | 0,75 m |
| Kąt podjazdu | 32° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x armata czołgowa PS-3 kalibru 7,62 mm (41 nab.) 1 x czkm DT kalibru 7,62 mm (1827 nab.) |
|
AT-1 - sowieckie działo samobieżne kalibru 76,2 mm skonstruowane w drugiej ołowie lat 30.
W latach 1932-1933 w biurze projektowym fabryki nr 174 w Leningradzie pod kierunkiem S. Ginzburga zaprojektowano działo pancerne wykorzystujące podwozie czołgu T-26. Pierwszy prototyp tego działa powstał jednak dopiero w 1935 roku. Przedłużenie prac było spowodowane prawdopodobnie koniecznością uwzględnienia wyników prób odrzuconego przez RKKA z powodu znikomej przydatności do zwalczania pojazdów pancernych prototypu działa SU-1.
AT-1 został uzbrojony w armatę czołgową PS_3 kalibru 76,2 mm o lufie długości 20,5 kalibrów. Armata była umocowana w przedniej płycie pancernej. Kąt ostrzału w poziomie był równy ok. 50°, w pionie od -15° do +15°. Później zmodyfikowano mocowanie działa i kąty ostrzału zmieniły się na 40° w poziomie, i od -1,5° do 43,5° w pionie. Z prawej strony armaty zamocowany był sprzężony czkm DT.
Próby AT-1 przeprowadzono na przełomie 1935 i 1936 roku. W wyniku prób wykryto szereg drobnych wad konstrukcyjnych, ale pomimo tego przewidziano że w 1937 roku zostanie wyprodukowanych 100 wozów AT-1. Jednak usuwanie usterek przedłużało się i w rezultacie w 1937 roku nie powstał żaden nowy AT-1. W 1938 roku wóz przeszedł kolejne próby. Poza modyfikacjami wnętrza przedziału bojowego zdecydowano się także na zastąpienie armaty PS-3 nowszą armatą L-10 kalibru 76,2 mm, o długości lufy 24 kalibrów. Jednak ostatecznie uznano że AT-1 posiada zbyt słabe opancerzenie, a jego zadania może wypełniać produkowany już seryjnie czołg BT-7A i prace nad AT-1 przerwano. Wpływ na ta decyzję miało prawdopodobnie także aresztowanie przez NKWD odpowiedzialnych za rozwój tego działa Ginzburga i Sjaczentowa.
[edytuj] Bibliografia
- Magnuski, Janusz. Lekkie działa samobieżne 76 mm dla wsparcia ogniowego sowieckiej piechoty. Cz. I. Przedwojenne eksperymenty. Nowa Technika Wojskowa. 2000, nr 9, str. 29-32. ISSN 1230-1655.
