Działo pancerne
Z Wikipedii
Działo pancerne to rodzaj działa samobieżnego - działo artyleryjskie umieszczone na silnie opancerzonym podwoziu gąsienicowym. Jego zadaniem było wspieranie ogniem artyleryjskim piechoty i czołgów. Zazwyczaj działa pancerne budowano na podwoziach takich samych, jak czołgi.
Historia dział pancernych jest stosunkowo krótka. Pierwsze działa pancerne pojawiły się w roku 1939 (niemiecki Sturmgeschütz III). Podczas II wojny światowej były masowo produkowane przez Niemcy i Związek Radziecki.
Przyczyną ich popularności była uproszczona w porównaniu z czołgami konstrukcja (działo umieszczano w kadłubie zamiast w wieży). Takie rozwiązanie pozwalało zmniejszyć cenę pojedynczego pojazdu, zwiększyć wytrzymałość pancerza poprzez jego mocniejsze pochylenie i zastosowanie grubszych płyt dzięki oszczędnościom na ciężarze oraz montować działa większego kalibru (działa w kadłubie mogą mieć większą siłę odrzutu niż te w wieży). Zlikwidowanie wieży czyniło też pojazd niższym i tym samym trudniejszym do trafienia oraz łatwiejszym do ukrycia.
Prostota konstrukcji była jednak jednocześnie największą wadą dział pancernych - aby skierować działo w bok trzeba było obrócić cały pojazd, a nie tylko wieżę. Spowodowało to, że ich historia skończyła się niedługo po zakończeniu II wojny światowej. Po wojnie produkowano już nieliczne konstrukcje dział pancernych, w małych seriach, głównie w ZSRR. Z drugiej strony, powstawały też całkowicie opancerzone samobieżne działa przeciwpancerne (niszczyciele czołgów) o układzie konstrukcyjnym i sylwetce dział pancernych, lecz znacznie słabszym opancerzeniu, chroniącym jedynie przed pociskami małego kalibru (jak ASU-85). Wyjątkiem jest szwedzki Stridsvagn 103, wyglądający jak działo pancerne czołg.
Najbardziej znane działa pancerne:
- niemieckie
- Sturmgeschütz III/IV
- Hetzer
- Elefant (Ferdinand)
- Jagdpanzer
- Jagdpanther
- Jagdtiger
- radzieckie
