Augustyn Necel

Z Wikipedii

Augustyn Necel
Data urodzenia	22 lipca 1902
Miejsce urodzenia	Chłapowo, Polska
Data śmierci	29 października 1976
Miejsce śmierci	Władysławowo, Polska

Augustyn Necel (ur. 22 lipca 1902 w Chłapowie k. Rozewia, zm. 29 października 1976 we Władysławowie) - kaszubski pisarz. Jego ojciec Jan był rybakiem i on sam też pracował w tym zawodzie.

Po odzyskaniu niepodległości w 1920 pływał przez trzy kolejne lata na statkach handlowych. W 1926 roku podjął prace w Morskim Laboratorium Rybackim na Helu. W Helu mieszkał od 1928 do 1951 roku. Podczas napaści niemieckiej na polskie wybrzeże w 1939 roku był jednym z jego obrońców. Dopiero w wieku 53 lat wydał swoją pierwszą książkę. W roku 1971 Augustyn Necel został odznaczony Komandorią I klasy Orderu św. Grzegorza Wielkiego za tom szkiców "Nie rzucim ziemi", w którym przedstawił walkę księży o polskość Kaszub w okresie od czasów Bismarcka po lata okupacji niemieckiej.

[edytuj] Dzieła Augustyna Necla

• "Kutry o czerwonych żaglach" - 1955
• "Saga o szwedzkiej checzy" - 1957
• "Maszopi" - 1958
• "Okrętnicy spod nordowej gwiazdy" - 1959
• "Krwawy sztorm" - 1960
• "Złote klucze" - 1962
• "Łosoś wszechwładny" - 1963
• "W pogoni za ławicami" - 1966
• "Nie rzucim ziemi" - 1969, Warszawa, "Wydawnictwo Novum"
• "Wolność i niewola" - 1971
• "Haftowana bandera" - 1972
• "Rewianie" - 1974
• "Demony purtki i stolemy. Baśnie kaszubskie" - 1975
• "W niewoli białych purtków. Podania i gawędy z Wybrzeża" - 1977