Bar mleczny
Z Wikipedii
Bar mleczny – polski rodzaj baru szybkiej obsługi, powstały w okresie międzywojennym. W okresie PRL nastąpił szczególnie intensywny rozwój tego typu placówek. Większość z nich należała do Spółdzielni Spożywców Społem. Bar mleczny był podobny w działaniu do dzisiejszych jadłodajni, ale oparty na tradycyjnej kuchni. Nazwa pochodzi od przewagi dań mlecznych. W jadłospisie występowały także potrawy oparte na jajkach (omlety) i kaszach, mączne (pierogi), znacznie rzadziej mięsne, głównie z drobiu. W latach pięćdziesiątych XX w. w niektórych barach mlecznych oferowano także piwo.
W przeciwieństwie do przeważających współcześnie barów szybkiej obsługi na wzór zachodnich "snacków", bary mleczne charakteryzują niskie ceny dań, często trzykrotnie niższe niż ceny tych samych dań w restauracjach. Mimo przekształceń gospodarczych i politycznych pewna liczba barów mlecznych istnieje do dziś.
Działają one dzięki dotacjom państwowym (w sumie ok. 20 mln zł rocznie na wszystkie bary w kraju) oraz często subwencjom miasta, które zapewnia np. bezpłatny lokal, prąd i gaz. Dzięki tej pomocy możliwe jest znaczące zmniejszenie cen i umożliwienie otrzymania posiłku przez mniej zamożnego klienta.
Większość niezlikwidowanych barów przekształciła się w zwykłe mini-restauracje, często po mocnym obcięciu powierzchni, które jednak pozostają niepodobne do lokali zachodnich: starsza obsługa, brak kelnerów oraz specyficznego wizerunku firmy.
Rola, jaką bary mleczne odgrywały w świadomości Polaków, jest podobna do tej, jaką w świadomości Amerykanów miały bary typu Automat. Ironiczny wizerunek baru mlecznego z przełomu lat 70. i 80. XX wieku przedstawiony został w komedii Stanisława Barei Miś.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Literatura
- Obyczaje w Polsce, red. A.Chwalba, Warszawa 2004, s.379-380.
