Barbakan
Z Wikipedii
Barbakan – budowla obronna, służąca do zwiększenia ochrony bramy. Składał się z osłoniętego przejścia (tzw. szyi), która łączyła mur obronny z np.: basztą, wieżą, basteją, rondelą, tarasem, bastionem lub rawelinem. Barbakan rozpowszechnił się w średniowieczu i w różnych formach przetrwał do połowy XVIII w.. Jego rozwinięciem był budowany od XVI wieku rawelin.
Najstarszy zachowany barbakan w Europie pochodzi z I połowy XIII w. i znajduje się w Carcassonne we Francji. W Polsce zachowały się: barbakan w Krakowie (XV w.), Gdańsku (Katownia XIV w.-XVI w.), w zamku biskupim w Siewierzu (XVI w.), na Jasnej Górze (XVII w. - rawelin) oraz ruiny barbakanu w Bieczu, natomiast obecny barbakan warszawski jest prawie w całości rekonstrukcją powojenną, jednak z wykorzystaniem oryginalnych fundamentów i elementów murów. Rekonstrukcję wykonano na podstawie rycin z XVI w..
Natomiast pierwszym barbakanem jaki powstał na obecnych ziemiach polskich był Barbakan Starotoruński z 1429 r. w Toruniu, zburzony przez Szwedów w 1703 r. Poza tym był w Toruniu drugi barbakan - Chełmiński z 1449 r.
Historycznie na ziemiach polskich istniały również barbakany we Włocławku, dwa w Poznaniu, jeden na ostrowie tumskim ( zniszczony w roku 1945 ), drugi na placu wielkopolskim ( pozostałości stoją do dziś ), Fromborku, Opolu, we Wrocławiu (XV/XVIw.) i przy obu bramach Lwowa - Krakowskiej i Halickiej.
