Barnim X Młodszy

Z Wikipedii

Barnim X (XII) Młodszy (zwany Pobożnym, Dobrym, Wielkim, Rycerski, ur. 15 lutego 1549 w Wołogoszczy, zm. 1 września 1603 w Szczecinie) – w latach 1569-1600 książę na Darłowie, 1573-1600 na Bytowie i Bukowie. Książę szczeciński od 1600, syn Filipa I z dynastii Gryfitów.

Był szóstym dzieckiem, a zarazem piątym synem księcia wołogoskiego Filipa I i Marii, elektorówny saskiej. W 1569 przy podziale księstwa otrzymał okręg Darłowa. W tym samym porozumieniu zagwarantowano mu przejęcie Bukowa i Bytowa w chwili śmierci stryja, Barnima IX Pobożnego, co też nastąpiło w 1573.

Jeszcze w 1569 rozważano możliwość wstąpienia księcia w związek małżeński z Anną Jagiellonką. Jednak rokowania prowadzone w Drahimiu z referendarzem koronnym Stanisławem Sędziwojem Czarnkowskim nie zakończyły się sukcesem. Sprawa rozbiła się o żądania cesji terytorialnej na rzecz książąt pomorskich: Anna miała wnieść dziedzicznie starostwa: człuchowskie, drahimskie, pilskie, puckie, tucholskie, ujskie i wałeckie do czasu całkowitej wypłaty posagu, gdyby doszło do bezpotomnej śmierci księcia. Strona polska oferowała posag – 400 tys. złotych polskich, wykluczając z drugiej strony jakąkolwiek cesję terytorialną. Ostatecznie Barnim zaręczył się 3 października 1581 z Anną Marią, elektorówną brandenburską, a 8 października tegoż roku narzeczeni stanęli w Cölln koło Berlina na ślubnym kobiercu. Anna Maria przybyła na Pomorze w lutym roku następnego. Pod koniec życia, w 1600 Barnim odziedziczył po zmarłym bracie Janie Fryderyku księstwo szczecińskie. W związku z tym przekazał swoje dotychczasowe władztwo młodszemu bratu Kazimierzowi VII, a sam przeniósł się do Szczecina. Zmarł tamże 1 września 1603, nie pozostawiwszy potomka, i został pochowany w kościele zamkowym pod wezwaniem św. Ottona 18 października 1603. Rządy w księstwie szczecińskim na krótko (kilka tygodni) przejął Kazimierz VII.