Barszcz Mantegazziego

Z Wikipedii

Barszcz Mantegazziego
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	araliowce
Rodzina	selerowate
Rodzaj	barszcz
Gatunek	barszcz Mantegazziego
Nazwa systematyczna
Heracleum Mantegazzianum Sommier & Levier
Zasięg występowania
Galeria zdjęć i grafik

Barszcz Mantegazziego (b. kaukaski. b. mantegazyjski) Heracleum mantegazzianum - gatunek byliny z rodziny selerowatych. Pochodzi z regionu Kaukazu i Azji centralnej. Dawniej był u nas uprawiany i rozprzestrzenił się w środowisku jako zbieg z upraw. Po raz pierwszy notowany jest u nas w drugiej połowie XX w. Status gatunku we florze Polski: kenofit. Na obszarach chronionych powinien być mechanicznie lub chemicznie niszczony^[1]

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój

Charakteryzuje się wysokim wzrostem - może osiągać nawet dwa do pięciu metrów (czasami nawet siedem). Wyglądem przypomina inne rodzaje barszczu, takie jak barszcz Sosnowskiego czy arcydzięgiel litwor.

Łodyga

Wyróżnia się grubą (do 10 cm), pustą w środku, ciemno czerwoną łodygą, pokrytą sztywnymi włoskami.

Liście

Trzykrotnie-pierzastodzielne, złożone z wąskich i ostrych odcinków. Mają długość do 3 m.

Kwiaty

Zebrane w baldachy złożone o średnicy do 50 cm, posiadające 50-150 szypuł. Zewnętrzne płatki korony poszczególnych kwiatów są wydłużone, białe i mają długość do 12 mm. Kwitnie od późnej wiosny do połowy lata.

Owoc

Owalne i płaskie niełupki o średnicy około 1 cm.^[2]

Roślina trująca

Barszcz Mantegazziego jest rośliną fototoksyczną. Kontakt z jej sokiem może wywołać photodermatitis, rodzaj zapalenia skórnego powstającego wskutek wystawienia na światło słoneczne bądź promieniowanie ultrafioletowe. W takich przypadkach skóra najpierw czerwienieje i zaczyna swędzieć. W ciągu następnych 48 godzin formują się piekące bąble, które pozostawiają purpurowe i czarne blizny, mogące utrzymywać się nawet przez kilka lat. Niezbędne jest leczenie hospitalizacyjne. Przeniesienie najmniejszej ilości soku do oczu może spowodować przejściową lub nawet permanentną ślepotę. Tak silne reakcje wywołane są przez furokumaryny, obecne w liściach, korzeniach, łodygach, kwiatach i nasionach. Substancje te mogą przedostawać się do jąder komórek nabłonka, gdzie poprzez łączenie się z komórkowym DNA, powodują jego obumieranie.

Zaleca sie zachowanie szczególnej ostrożnosci przy obcowaniu z tą rośliną. Dzieci nie powinny mieć z nią absolutnie żadnego kontaktu.

Przypisy