Barwienie metodą Ziehla-Neelsena

Z Wikipedii

Barwienie metodą Ziehla-Neelsena - w bakteriologii rodzaj techniki diagnostycznej służącej do odróżniania bakterii kwasoopornych i niekwasoopornych (diagnostyka gruźlicy).

1. na utrwalony rozmaz bakterii na odtłuszczonym szkiełku podstawowym nanosimy barwnik podstawowy (stężona fuksyna) na 15 min. W trakcie barwienia podgrzewamy preparat palnikiem (do tzw. "trzech par")
2. zlewamy barwnik i spłukujemy wodą destylowaną
3. odbarwiamy preparat w 3% roztworze HCl w etanolu (kwaśny alkohol)
4. spłukujemy wodą destylowaną
5. nanosimy barwnik kontrastowy, np. błękit metylenowy na 10 min.
6. spłukujemy wodą destylowaną
7. suszymy preparat na pasku bibuły i przeprowadzamy obserwacje w mikroskopie świetlnym z zastosowaniem imersji

W wyniku takiego postępowania bakterie kwasooporne przybierają kolor czerwony pochodzący od fuksyny (nie odbarwiają się one bowiem w kwaśnym alkoholu). Natomiast bakterie niekwasooporne są wrażliwe na działanie kwaśnego alkoholu, odbarwiają sę w nim z fuksyny i mają kolor niebieski od błękitu metylenowego.

Kwasooporność np. prątków jest zależna od budowy fizykochemicznej i obecności kwasu mikolowego.

Metodą tą można też barwić zarodniki grzybów i przetrwalniki bakterii.