Barwinek pospolity

Z Wikipedii

Barwinek pospolity
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	toinowce
Rodzina	toinowate
Rodzaj	barwinek
Gatunek	barwinek pospolity
Nazwa systematyczna
Vinca minor L. 1753
Galeria zdjęć i grafik

Barwinek pospolity (Vinca minor L.) - gatunek rośliny należący do rodziny toinowatych (Apocynaceae). Jedyny gatunek barwinka występujący w Polsce w stanie dzikim (dość rzadko). W rozproszonych stanowiskach występuje niemal na całym niżu. W górach spotykany jest rzadziej. Jest również uprawiany jako roślina ozdobna.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Zagrożenia i ochrona 3 Zastosowanie 4 Odmiany 5 Biliografia

[edytuj] Charakterystyka

Biologia gatunku

Rozmnaża się głównie wegetatywnie.

Pokrój

Drobna, zimozielona krzewinka osiągająca wysokośćdo 20 cm.

Łodyga

Łodygi zdrewniałe dołem, pokładające się i zakorzeniające. Osiągają długość do 1 m. Łodygi kwiatowe wyprostowane, wzniesione..

Liście

Naprzeciwległe. Liście skórzaste, całobrzegie, eliptyczne, ciemnozielone i błyszczące, do 5 cm długości, krótkoogonkowe.

Kwiaty

Niebieskie lub jasnofioletowe, obupłciowe, o średnicy około 2,5 cm, wyrastające pojedynczo w pachwinach liści. Kielich kwiatowy pięciodzielny, znacznie krótszy od korony. Korona o rurce lejkowatej i płasko rozpostartych płatkach. Pięć pręcików przyrośniętych do rurki korony, słupek na szczycie zgrubiały, przy nasadzie zalążni dwa żółte miodniki. Kwitnie od marca do maja. Kwiaty owadopylne, zapylane przez pszczoły i motyle.

Owoce

Dwa cylindryczne mieszki. Nasiona rozsiewane głównie przez mrówki (myrmekochoria).

Biotop

Lasy liściaste, zarośla. Doskonale znosi zacienienie. Przeważnie występuje na żyznych, zasobnych w wapń i kwaśnych glebach, o odczynie pH 4,9-6,5). Często tworzy zwarte łany. Najwyższe zanotowane jego stanowiska znajdują się w Bieszczadach, gdzie sięga do wysokości 1100 m n.p.m. Chamefit.

Roślina trująca

Zawiera wininę, pubescynę i minorynę.

[edytuj] Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta w Polsce częściową ochroną gatunkową. Zagrożona ze względu na swoje walory dekoracyjne. Często jest bowiem wykopywana ze stanowisk naturalnych do uprawy jako roslina ozdobna.

[edytuj] Zastosowanie

• Roślina ozdobna, często uprawiana. Używana jako roślina okrywowa na kobierce, obwódki, często sadzona na cmentarzach. Ma bardzo małe wymagania zarówno co do gleby jak i oświetlenia. Obok bluszczu i kopytnika najlepiej znosi zacienienie.
• Roślina lecznicza:
  • Surowiec zielarski: ziela barwinka - Herba Vincae pervincae (Herba Vincae minoris, Herba Pervincae).
  • Skład: Zawiera alkaloidy: winkaminę, izowinkamina, perwincynę; kwas ursolowy, gorycz (wincynę), leukoantocyjanidyny, flawonoidy (robininę).
  • Działanie: obniża ciśnienie krwi (hypotonicum), stosuje się go w przypadkach krwawień, stanów zapalnych błon śluzowych oraz w leczeniu egzem.
  • Zbiór: od maja do sierpnia. Zebrany surowiec suszy się naturalnie, w miejscu przewiewnym i suchym
  • W krajach o cieplejszym klimacie jako surowiec dla przemysłu farmaceutycznego wykorzystuje się Vinca erecta, który ma więcej tych samych substancji aktywnych.

[edytuj] Odmiany

• Vinca minor cv. Alba - o białych kwiatach.
• Vinca minor cv. Argenteovariegata - o białopstrych liściach, wolniej rosnąca
• Vinca minor cv. Aureovariegata - żółtopstra.
• Vinca minor cv. Bowes Variety - o większych kwiatach, bujniej rosnąca, ale bardziej zwarta ze względu na krótsze rozłogi.
• Vinca minor cv. Rosea - o różowych kwiatach i wolniejszym wzroście

[edytuj] Biliografia