Bat (bomba)
Z Wikipedii
| Bat | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Stany Zjednoczone |
| Typ | samonaprowadzająca bomba skrzydlata |
| Historia | |
| Lata produkcji | 1944 - ? |
| Dane techniczne | |
| Długość | 3,63 m |
| Rozpiętość | 3,05 m |
| Prędkość | 483 km/h |
| Naprowadzanie | radarowe |
| Masa | 850 kg |
| Masa głowicy | 554 kg |
| Zasięg | do 32 km |
Bat (ang. "nietoperz") to amerykańska samonaprowadzająca bomba skrzydlata opracowana i po raz pierwszy użyta pod koniec II wojny światowej. Była to najbardziej skomplikowana i zaawansowana technicznie bomba samonaprowadzająca, jaka powstała w okresie II wojny światowej.
Początki programu "Bat" wiążą się z programem "Dragon" rozpoczętym w 1941 roku i mającym na celu zaprojektowanie naprowadzanej za pomocą kamery telewizyjnej torpedy do zwalczania celów nawodnych. W roku 1942 program przemianowano na "Pelican", a jego zadaniem było zaprojektowanie skrzydlatej bomby głębinowej z półaktywnym naprowadzaniem radarowym. Jednak w połowie roku 1943 ponownie zmieniono nazwę i kierunek programu rozwojowego - powstał wówczas program "Bat", którego celem było zaprojektowanie samonaprowadzającej bomby do zwalczania celów nawodnych.
"Nietoperz" używał aktywnego radaru do znalezienia celu. W bombie znajdowały się cztery małe wiatraki napędzające prądnicę, która zapewniała dopływ prądu do radaru, autopilota i układów żyroskopowych. Bomby zrzucano z samolotów Consolidated PB4Y-2 Privateer (zmodyfikowane dla potrzeb US Navy Liberatory), które przenosiły po jednej bombie pod każdym skrzydłem. Po znalezieniu celu bomba odczepiała się od samolotu i leciała lotem ślizgowym w kierunku celu. Maksymalny zasięg bomby zależał od pułapu, z którego była zrzucona, zarejestrowano przypadek zatopienia japońskiego niszczyciela z odległości 32 km. Bomba używana była także do niszczenia mostów w Birmie i innych celów naziemnych. Szacuje się, że bomby tego typu zatopiły statki i okręty o łącznym tonażu 250 000 ton.
