Batuta
Z Wikipedii
Batuta (z włoskiego- takt)- cienka, wydłużona pałeczka używana przez dyrygenta do wyznaczania taktu i kierowania orkiestrą. Wskazuje się nią tempo, rytm, metrum. Ma długość ok. 25-30 cm, jest wykonywana z lekkich gatunków drewna (balsa), niekiedy z bambusa także z włókna szklanego i innych tworzyw. Często posiada korkowy uchwyt.
W dzisiejszym kształcie została wprowadzona przez Luisa Spohra ok. 1810, jej użycie upowszechnił Felix Mendelssohn-Bartholdy. Wcześniej do wybijania rytmu używany był rodzaj laski. Ta wersja batuty stała się powodem śmierci Jeana-Baptiste'a Lully'ego. Dyrygując orkiestrą przodem do króla a tyłem do muzyków, kompozytor często oglądał się przez ramię i ugodził się w stopę, a następnie zmarł z powodu gangreny.
