Bernadette Soubirous
Z Wikipedii
Bernadette Soubirous, (właściwie: Marie-Bernarde Soubirous) św. Bernadetta (ur. 7 stycznia 1844, zm. 16 kwietnia 1879) - wizjonerka z miasta Lourdes, kanonizowana w 1933 r.
Bernadette była córką ubogiego młynarza i najstarszą z szóstki dzieci. W wieku 14 lat, w 1858 r., miała osiemnastokrotnie ujrzeć Matkę Bożą w jaskini Massabielle w Lourdes. Maryja miała nakazać Bernadecie napić się wody wypływającej spod skały i modlić się.
Bernadeta była chorowitym dzieckiem; przez większość życia cierpiała na astmę. Przez jej współczesnych była uważana za osobę naiwną i prostoduszną, a pomimo surowych przesłuchań, zarówno przez oficjeli Kościoła katolickiego, jak i rządu francuskiego, konsekwentnie obstawała przy swojej historii.
Nie akceptując zainteresowania, jakie budziła u innych, wstąpiła w 1866 roku do klasztoru Notre Dame de Nevers (dom macierzysty sióstr miłosierdzia i edukacji chrześcijańskiej), w którym spędziła resztę swojego krótkiego życia. Zmarła w wieku 35 lat na gruźlicę. Do końca życia nie była świadoma tego, że Lourdes staje się miejscem pielgrzymek, ani nie była też obecna przy konsekracji bazyliki w 1876 r.
Kanonizowaną ją w 1933 r., nie tyle z racji jej wizji, co prostoty i świętości jej życia. Przytacza się jeden fakt na rzecz jej świętości - po ekshumowania ciała okazało się, że nie uległo rozkładowi. Ciało zostało przeniesione do relikwiarza w kaplicy kościoła klasztoru w Nevers.
Życie Bernadette Soubirous stało się kanwą powieści Franza Werfela Pieśń o Bernadecie, którą przeniesiono potem na ekran filmowy.
