Bertrand Gachot
Z Wikipedii
| Bertrand Gachot | |
 |
|
| Imię i nazwisko | Bertrand Gachot |
| Kraj | .svg/20px-Flag_of_Belgium_(civil).svg.png){kind=small} Belgia |
| Urodzony | 23 grudnia 1962 |
| Sukcesy | |
|
1986 Brytyjska Formuła Ford |
|
Bertrand Gachot (ur. 23 grudnia 1962 roku w Luksemburgu) - były belgijski kierowca Formuły 1, jeżdżący w niej w sezonach 1989 - 1992 oraz 1994 - 1995. W Formule 1 zadebiutował w sezonie 1989 w debiutującym w rozgrywkach zespole Onyx. Został on zgłoszony do 12 wyścigów, ale zakwalifikował się tylko do pięciu. Dojechał do mety w dwóch wyścigach, ale w żadnym z nich nie zdobył nawet punktu. Jeszcze w tym samym sezonie na dwa Grand Prix zaangażował go zespół Rial, ale Gachot nie potrafił zakwalifikować się do żadnego wyścigu. Następny sezon spędził w bardzo słabym zespole Coloni, przy czym przez okres całego sezonu nie zakwalifikował się do żadnego wyścigu. W sezonie 1991 startował w debiutującym w Formule 1 zespole Jordan. Był to najbardziej udany okres w jego karierze. Wystartował w dziesięciu wyścigach, z czego w trzech (w Kanadzie (5 miejsce), w Wielkiej Brytanii (6 miejsce) i Niemczech (6 miejsce)) zdobył punkty. Ponadto w wyścigu o Grand Prix Węgier nieoczekiwanie zaliczył on najszybsze okrążenie. Gachot był również uczestnikiem zajścia w Londynie. Brał tam udział w stłuczce z taksówkarzem, wobec którego w wyniku sprzeczki użył gazu paraliżującego, za co trafił na dwa miesiące do więzienia. Jego zastępcą w zespole został Michael Schumacher. Gachot w sezonie 1991 wrócił na tor, nie zdołał się jednak w barwach zespołu Lola zakwalifikować do kończącego sezon Grand Prix Australii. Ostatecznie sezon ten ukończył na dwunastym miejscu w klasyfikacji generalnej. W 1991 roku odniósł też swój największy sukces, wspólnie z Volkerem Weidlerem i Johnnym Herbertem wygrywając wyścig 24 godziny Le Mans. Cały następny sezon przejechał w barwach zespołu Larrousse, w którym zdobył 1 punkt za szóste miejsce w Grand Prix Monako. W sezonie 1993 Belg nie startował, natomiast sezon później dołączył do debiutanckiego zespołu Pacific. Nie zakwalifikował się on do 11 wyścigów, a pozostałych pięciu nie ukończył. Po ostatnim wyścigu sezonu, Grand Prix Australii, Belg powiedział, że jest to jeden z najszczęśliwszych dni w jego życiu, ponieważ może oficjalnie ogłosić, że opuszcza team Pacific Grand Prix. Mimo tego w kolejnym, a zarazem swoim ostatnim sezonie w charakterze kierowcy Formuły 1, Gachot nadal startował w Pacifiku. Wystartował w 11 wyścigach, ale ukończył tylko dwa, ponownie nie zdobywając ani jednego punktu. Po roku 1995 Gachot rozstał się z Formułą 1.
[edytuj] Podsumowanie kariery:
- liczba zgłoszeń: 84
- liczba wyścigów: 47
- liczba ukończonych wyścigów: 15
- liczba punktów: 5
- liczba zwycięstw: 0
- liczba drugich miejsc: 0
- liczba trzecich miejsc: 0
- liczba pole positions: 0
- liczba najszybszych okrążeń: 1
- wszystkie wyścigi, w których zdobył punkty:
| sezon | wyścig | samochód | wynik | zwycięzca |
|---|---|---|---|---|
| 1991 | Grand Prix Kanady | Jordan-Ford 191 | 5 | N. Piquet (Benetton) |
| 1991 | Grand Prix Wielkiej Brytanii | Jordan-Ford 191 | 6 | N. Mansell (Williams) |
| 1991 | Grand Prix Niemiec | Jordan-Ford 191 | 6 | N. Mansell (Williams) |
| 1992 | Grand Prix Monako | Larrousse-Lamborghini LC92 | 6 | A. Senna (McLaren) |
[edytuj] Podsumowanie sezonów:
W nawiasie podano ilość zgłoszeń do wyścigu.
| sezon | samochód | starty | punkty | miejsce w klasyfikacji |
|---|---|---|---|---|
| 1989 | Onyx-Ford Rial-Ford |
5 (14) | 0 | - |
| 1990 | Coloni-Subaru Coloni-Ford |
0 (16) | 0 | - |
| 1991 | Jordan-Ford Lola-Ford |
10 (11) | 5 | 12 |
| 1992 | Larrousse-Lamborghini | 16 (16) | 1 | 17 |
| 1994 | Pacific-Ilmor | 5 (16) | 0 | - |
| 1995 | Pacific-Ford | 12 (12) | 0 | - |
