Bezczaszkowce

Z Wikipedii

Bezczaszkowce
Lancetnik
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Nadtyp	wtórouste
Typ	strunowce
Gromada	bezczaszkowce
Nazwa systematyczna
Cephalochordata syn.: Acrania, Leptocardia
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Bezczaszkowce, strunogłowe (Cephalochordata) – niewielkie zwierzęta przybrzeżnej strefy ciepłych mórz. Kilkadziesiąt gatunków zaliczanych do strunowców.

[edytuj] Cechy charakterystyczne

• długość ciała 6-8 cm
• bocznie spłaszczone
• wydłużony, lancetowaty, ostro zakończony kształt
• występują zagrzebane w dnie ciepłych o dużym zasoleniu mórz
• układ wydalniczy w postaci solenocytów
• organizmy te są filtratorami
• ruch rzęsek napędza pokarm
• w gardzielach występują liczne przegrody i szpary
• 180 par szpar szkrzelowych które są wzmocnione włókienkami kolagenowymi
• na dnie gardzieli znajduje się endostyl wydzielający śluz, który zlepia pokarm w "sznur pokarmowy" który dzięki ruchowi rzęsek przemieszcza się do jelita
• trawienie na zasadzie fagocytozy
• występuje uchyłek wątroby (będący homologiem wątroby) do niego trafia żyła wątrobowa
• krążenie wrotne
• niestrawione resztki wydalane są przez odbyt znajdujący się po lewej stronie ciała
• woda wydostaje się przez szpary do otworu odpływowego
• bezpośrednia wymiana gazowa
• gardziel wyścielona nabłonkiem orzęsionym, szpary uchodzą do jamy okołoskrzelowej.

Najbardziej znanym przedstawicielem bezczaszkowców jest lancetnik. Pierwszy bezczaszkowiec, a zarazem strunowiec, to pikaia.

Zobacz też: Schemat budowy anatomicznej lancetnika