Białko tau
Z Wikipedii
Białko tau (ang. tau protein) – jest białkiem związanym z mikrotubulami (ang. MAP – microtubule associated protein) i odpowiada za ich stabilizację oraz ich wiązanie z neurofilamentami i organellami komórkowymi. Występuje prawie wyłącznie w komórkach nerwowych.
Po raz pierwszy opisane w 1975 w USA (Uniwersytet w Princeton)[1].
Białko tau warunkuje także odległości między mikrotubulami, od której cechy zależy średnica aksonu. Powinowactwo białka tau do mikrotubul zależy od stopnia jego fosforylacji. Nadmierna fosforylacja (widoczna w mikroskopie elektronowym) powoduje zmiany określane jako zwyrodnienie neurofibrylarne, którego ilość koreluje z nasileniem objawów choroby Alzheimera, co stało się podstawą łączenia anomalii białka tau z patogenezą tej choroby.
Gen kodujący białko tau MTBT1 znajduje się na chromosomie 17 w locus 17q21.1.
Przypisy
- ↑ Weingarten, MD, Lockwood, AH, Hwo, SY, Kirschner, MW. A protein factor essential for microtubule assembly. PNAS. 72, 1858-1862. 1975. PMID 1057175.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Białko tau w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (en)
