Biblioteka Naukowa Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk w Krakowie

Z Wikipedii

Biblioteka Naukowa Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, to instytucja kultury, powstała 1856 roku.

Siedzibą biblioteki jest budynek w Krakowie przy ul. Sławkowskiej 17. Biblioteka została założona jako biblioteka Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. Instytucja ta od początku swego istnienia gromadziła zagraniczne serie wydawnicze, rękopisy, stare druki i mapy, czasopisma naukowe. Od 1873 roku instytucja istnieje jako Biblioteka Akademii Umiejętności, a po odzyskaniu niepodległości jako Biblioteka Polskiej Akademii Umiejętności. W roku 1953 biblioteka zostaje przejęta przez Polską Akademię Nauk. W roku 1989, po reaktywacji Polskiej Akademii Umiejętności, instytucja ta podejmuje starania o odzyskanie swej dawnej własności. 20 października 1999 roku, po pertraktacjach, podpisane zostało porozumienie o utworzeniu placówki pod nazwą: Biblioteka Naukowa Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk w Krakowie.

Biblioteka gromadzi, naukowo opracowuje i udostępnia zbiory. Prowadzi także działalność popularyzatorską poprzez wykłady i organizuje wystawy. Od 1955 roku biblioteka wydaje Rocznik Biblioteki Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, a od 2000 roku Rocznik Biblioteki Naukowej PAU i PAN w Krakowie, do tej pory ukazało się 51 tomów. Wydano ponadto katalog dyplomów pergaminowych (część I-III), od 1962 roku systematycznie publikowane są katalogi rękopisów (ukazało się 14 tomów), a od 1987 roku - katalogi rycin (4 tomy). We współpracy z Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie zorganizowano sześć wielkich wystaw grafikiautorstwa Krzysztofa Krużela , którym towarzyszyły katalogi: "Francesco Bartolozzi" (1995); "Arcydzieła grafiki XV i XVI wieku" (1997); "Rembrandt, Rubens i inni" (1999), "Hogarth i jego wiek" (2001), "Siedem grzechów głównych" (2004), "Rembrandt i konkurenci" (2006).