Bitwa morska pod Olandią

Z Wikipedii

Bitwa morska pod Olandią
Wojna Francji z koalicją: VII wojna szwedzko-duńska

Claus Møinichen, Bitwa pod Olandią (1686)

Data

1 czerwca 1676

Miejsce

Olandia

Wynik

zwycięstwo floty duńsko-holenderskiej

Strony konfliktu
Dania Republika Zjednoczonych Prowincji	Szwecja
Dowódcy
Niels Juel Cornelis Tromp	Lorentz Creutz
Siły
25 liniowców i 10 fregat oraz mniejsze jednostki, 5 branderów, 1652 działa	26 liniowców i 12 fregat oraz mniejsze jednostki, 7 branderów, 1678 dział

Wojna Francji z koalicją oraz w jej ramach: III wojna angielsko-holenderska, Wojna szwedzko-brandenburska, VII wojna szwedzko-duńska

Solebay – Schooneveld – Texel – Bonn – Werl – Heringen – Maastricht – Sinsheim – Seneffe – Enzheim – Miluza – Turckheim – Fehrbellin – Nieder Sasbach – Konzer Brücke – Stromboli – Augusta – Jasmund – Olandia – Palermo – Halmstad – Lund – Cambrai – Cassel – Zatoka Køge – Landskrona – Valenciennes – Offenburg – Ypern – Rheinfelden – Gengenbach – Saint-Denis

Bitwa morska pod Olandią miała miejsce 1 czerwca 1676 podczas wojny szwedzko-duńskiej 1675-1679 będącej częścią wielkiej europejskiej wojny Francji z koalicją.

Zwycięstwo połączonej floty duńsko-holenderskiej (25 liniowców i 10 fregat oraz mniejsze jednostki, 5 branderów, 1652 działa) pod wodzą admirała Trompa nad szwedzką flotą (26 liniowców i 12 fregat oraz mniejsze jednostki, 7 branderów, 1678 dział) dowodzoną przez barona Creutza, fińskiego szlachcica. Szwedzka flota uciekła po bitwie. Klęska Szwedów była zupełna. Potężny admiralski okręt Krona uzbrojony aż w 126 dział wywrócił się i eksplodował (zginęło 800 ludzi załogi, a wraz z nimi wódz floty szwedzkiej Lorenz Creutz), drugi w kolejności wielki okręt Svard (94 działa) został ogarnięty przez pożar i także eksplodował, 2 okręty osiadły na mieliźnie (Trumslagare - 34 działa oraz Sol - 54 działa), 4 okręty zostały ciężko uszkodzone. Bitwa pod Olandią usunęła w niebyt szwedzkie plany uderzenia na Kopenhagę.