Bitwa pod Gazala

Z Wikipedii

Działania zbrojne w Afryce 1941-1943
Gabon - Dakar - Tobruk - Gazala - Bir Hakeim - El Alamein (I) - El Alamein (II) - Operacja Torch

Bitwę pod Gazala stoczono w ramach Zachodniej Kampanii Pustynnej w dniach 26 maja - 21 czerwca 1942 roku między Afrika Korps złożonym z odzdziałów włoskich i niemieckich, dowodzonym przez Erwina Rommla a siłami brytyjskiej 8. Armii dowodzonej przez gen. Claude'a Auchinlecka.

Po ofensywie Rommla w styczniu 1942 Brytyjczycy wycofali się na pozycje między portem Tobruk na wybrzeżu Morza Śródziemnego, a miastem Bir Hacheim na południu.

[edytuj] Przebieg bitwy

27 maja Rommel osobiście poprowadził oddziały Afrika Korps: Armię Pancerną "Afrika", Włoski XX Korpus Zmotoryzowany oraz 90. Dywizję Lekką "Afrika" do ryzykownego ataku na pozycje brytyjskie na południu, wykorzystując pola minowe przeciwnika do ochrony własnej flanki.

X Korpus Włoski związał siły przeciwnika atakiem frontalnym, a 101 Włoska Dywizja Zmotoryzowana "Triest" zaatakowała ufortyfikowany obszar w pobliżu Bir Hacheim broniony przez 1. Brygadę Wolnych Francuzów, który okazał się dla sił osi poważnym problemem. Armia Pancerna "Afrika" znalazła się w pułapce między Bir Hacheim na południu, Tobrukiem na północy, polami minowymi na zachodzie i armią brytyjską na wschodzie.

Rommel najpierw cofnął się by zabezpieczyć linie zaopatrzenia. Następnie odparł spóźnione i nieskoordynowane kontrnatarcie Brytyjczyków wysyłając część sił na południe aby wyprzeć Wolnych Francuzów z rejonu Bir Hacheim, po czym ponownie podjął natarcie na wschód.

Po bitwie Auchinleck wycofał się w stronę El Alamein pozostawiając 2. Dywizję Południowoafrykańską by broniła Tobruku podobnie jak zrobił to Wavell w kwietniu poprzedniego roku. Wtedy Tobruk przetrwał dziewięciomiesięczne oblężenie po czym został uwolniony przez operację "Crusader". Jednak tym razem Tobruk poddał się po siedmiu dniach.

Klęska w bitwie była przyczyną dymisji Auchinleck'a.

Po zdobyciu Tobruku Rommel pomaszerował na Egipt.