Bitwa pod Zentą
Z Wikipedii
| Bitwa pod Zentą V wojna austriacko-turecka 1683-1699 |
|||||||||||||||||
| Data | 11 września 1697 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Zenta, Węgry | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo Austrii | ||||||||||||||||
| Terytorium | Węgry | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
Bitwa pod Zentą stoczona w dnia 11 września 1697 r. była największym starciem w trakcie V wojny austriacko tureckiej w latach 1683-1699 r.
Książę Eugeniusz Sabaudzki (ok. 34.000 piechoty, 16.000 kawalerii i 60 dział) otrzymawszy 10.09 pod Petrovaradinem wiadomość, że armia turecka (do 60.000 ludzi) przeprawia się na wsch. brzeg Cisy z zamiarem wkroczenia do Siedmiogrodu, ruszył pod Zentę. 11.09 sułtan Mustafa II z większą częścią jazdy i cięższymi działami był już na wsch. brzegu Cisy. Na zach. brzegu w umocnionym obozie znajdowała się pod wodzą wielkiego wezyra większość piechoty i artylerii oraz kilka tysięcy jazdy. Pod osłoną ognia potężnej baterii, ustawionej w centrum, Austriacy rozwinęli się, osaczając półkolem oparte o rzekę pozycje tureckie. Zza umocnień wyszła do walki jazda turecka, ale została zepchnięta do obozu. W czasie walki Austriacy wykryli mieliznę w pobliżu prawego skrzydła tureckiego i obsadzili ją artylerią i piechotą. Cześć tej piechoty uderzyła na tyły prawego skrzydła tureckiego - związanego już szturmem z frontu, a pozostała zamknęła Turkom drogę do mostu, ostrzeliwanego już wcześniej przez artylerię obu skrzydeł austriackich. Również, w innych punktach nacierająca piechota austriacka, wsparta jazdą, odniosła powodzenie; osaczyła Turków i rozpoczęła ich rzeź. Na ten widok wojsko tureckie na wsch. brzegu Cisy uciekło. Według danych austriackich Turcy stracili 30.000 ludzi i 80 dział, Austriacy 2.000 ludzi. Zwycięstwo pod Zentą było pierwszym militarnym sukcesem księcia Eugeniusza. Stało się też punktem zwrotnym w wojnie i przyczyniło się do zawarcia pokoju w Karłowicach w 1699r.
Bitwa pod Zentą miała także wymiar religijny. Zwycięstwo przypisano cudownemu obrazowi Matki Boskiej z cerkwi greckokatolickiej w Pócs (dziś Máriapócs) na Węgrzech, który na życzenie cearza został przeniesiony do katedry w Wiedniu, gdzie jest do dziś otoczony czcią jako (niem.) Maria Pötsch (także Maria Pócs).
