Bohdan Cywiński
Z Wikipedii
Bohdan Hieronim Cywiński (ur. 19 lipca 1939 w Milanówku k/Warszawy) - polski publicysta, historyk idei, opozycjonista i działacz społeczny. Profesor na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Jest ojcem historyka Piotra Cywińskiego. Mieszka w Przerośli.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, studiując jednocześnie filozofię na KUL, gdzie poznał się bliżej z Karolem Wojtyłą. Doktorat obronił z filozofii, habilitację z historii.
Wcześnie związał się z warszawskim Klubem Inteligencji Katolickiej, publikował w miesięczniku Więź. W roku 1966 został członkiem redakcji Znaku, a w roku 1973 jego redaktorem naczelnym. Funkcję tę pełnił aż do 1977 roku, gdy został uczestnikiem i nieformalnym szefem głodówki w kościele św. Marcina.
Działacz opozycji, współtwórca m.in. Uniwersytetu Latającego (1977), Towarzystwa Kursów Naukowych (1978). W sierpniu 1980 udał się do strajkującego Gdańska wraz z Tadeuszem Mazowieckim i Andrzejem Wielowieyskim. Został ekspertem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego i współredaktorem dokumentów porozumienia sierpniowego. Jeden z inicjatorów tworzenia Solidarności, został zastępcą redaktora naczelnego Tygodnika Solidarność.
W latach 1981-1990 przebywał we Włoszech, Szwajcarii i Francji, gdzie organizował pomoc dla opozycji w kraju i wydawał kwartalnik polonijny pt. Widnokrąg. Odbierał z ramienia podziemnej Solidarności pokojową nagrodę Nobla Lecha Wałęsy. Po powrocie pracował w dzienniku Rzeczpospolita, wykładał na uniwersytetach w Warszawie, Wilnie, na Białorusi. Był doradcą prezydenta RP Lecha Wałęsy oraz premiera Jana Olszewskiego.
Autor ponad tysiąca artykułów oraz kilkunastu książek wśród których najważniejszą są Rodowody niepokornych (1971), która - ukazując postawy ideowe inteligencji wobec zaboru rosyjskiego na przełomie XIX i XX wieku – stała się ważną częścią formacji opozycji antykomunistycznej w Polsce.
[edytuj] Odznaczenia
19 czerwca 2006 został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta). Od 2007 jest członkiem Kapituły tego orderu.
[edytuj] Publikacje
- Rodowody niepokornych, Warszawa 1971.
- Zatruta humanistyka, Warszawa 1978. – poza cenzurą
- ...Potęgą jest i basta, Warszawa 1981.
- Ogniem próbowane,t. I: Warszawa 1982, t. II: Rzym-Lublin 1990.
- Doświadczenia polskie, Paris 1984. – ukazały się w kilku językach
- Mój kawałek Europy, Warszawa 1994. ISBN 83-86038-15-2
- Idzie o dobro wspólne... Opowieść od Franciszku Stefczyku, Warszawa 2005. ISBN 83-916589-5-3
- Baśń niepodległa, czyli w stronę politologii kultury. Wykłady witebskie, Warszawa 2006. ISBN 83-7436-081-X
