Bolesław Andrzej Ostrowski
Z Wikipedii
Bolesław Andrzej Ostrowski (ur. 30 września 1891 Warszawa - zm. 15 marca 1964 Martinez, Argentyna). Generał brygady Wojska Polskiego (Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie) - mianowany pośmiertnie, były żołnierz amerykańskiej piechoty morskiej. Działacz Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej.
W l. 1910 - 1914 służył w amerykańskiej piechocie morskiej. W okresie marzec 1915 - lipiec 1917 w I Brygadzie Legionów - 2 pułk piechoty (pp) i 4 pp. Podporucznik z 1916. Po kryzysie przysięgowym diałacz Polskiej Organizacji Bojowej. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Od listopada 1918 - stycznia 1919 dowódca kompanii w Grupie Operacyjnej mjr. Wieczorkiewicza w walkach przeciw Ukraińcom. Styczeń - luty 1919 w Milicji Ludowej w Kaliszu, luty - listopad 1919 dowódca 8 batalionu strzeleckiego. Major piechoty z 1 czerwca 1919. Listopad 1919 - lipiec 1920 komendant Tajnej Organizacji Wojskowej na Śląsku Cieszyńskim. Lipiec 1920 - marzec 1921 dowódca batalionu zapasowego 4 pułku strzelców podhalańskich (psp), marzec 1921 - grudzień 1924 dowódca batalionu 4 psp, poźniej do lutego 1927 dowódca batalionu 59 pułku piechoty (pp). Podpułkownik z 1 stycznia 1927. Luty - październik 1927 zastępca dowódcy 71 pp. W okresie październik 1927 - wrzesień 1931 pełniący obowiażki szefa Departamentu Piechoty ministerstwa Spraw Wojskowych. Wrzesień 1931 - marzec 1937dowódca 4 pp Legionów. Pułkownik z 1 stycznia 1934. Marzec 1937 - maj 1938 dowódca pułku Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) "Zdołbunoów', maj 1938 - sierpień 1939 dowódca Brygady KOP "Podole", sierpień - 17 września 1939 dowódca 36 Dywizji Piechoty rezerwy w składzie Armii Prusy.
Po kampanii wrzesniowej, przez Węgry przedostał sie na Bliski Wschód. Lipiec - wrzesień 1940 dowódca Oddziału Szkolnego Ośrodka Zapasowego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w Palestynie, wrzesień 1940 - czerwiec 1942 zastępca dowódcy Osrodka Zapasowego Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie, czerwiec 1942 - luty 1943 oficer łącznikowy w Jerozolimie, luty 1943 - luty 1944 w Dowództwie Rejonowym Etapów w Palestynie, luty 1944 - kwiecień 1945 dowódca Jednostek Terytorialnych na Bliskim Wschodzie, kwiecień 1945 - kwiecień 1947 oficer łacznikowy II Korpusu i komendant miasta Rzym. Po demobilizacji osiadł w Argentynie, gdzie zmarł. Mianowany generałem brygady pośmietnie 23 stycznia 1968 z awansu prezydenta A. Zaleskiego.
Odznaczenia: Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości z mieczami, Polonia Restituta 4 kl., Krzyż Walecznych czterokrotnie, Krzyż Zasługi złoty z mieczami.
[edytuj] Bibliografia
T. Kryska karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991 H. P kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001.
