Bolesław Krysiewicz
Z Wikipedii
Bolesław Krysiewicz (ur. 11 października 1862 w Czarnkowie - zm. 13 listopada 1932 w Poznaniu) - lekarz, społecznik, polski działacz niepodległościowy w okresie międzywojennym, związany z Wielkopolską. Przewodniczący Naczelnej Rady Ludowej, później uczestnik powstania wielkopolskiego.
Z żoną Marią Malczewską-Skarbek, miał dwójkę dzieci: Annę (ur. 1902) i Helenę.
[edytuj] Kariera lekarska
Bolesław Krysiewicz ukończył gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Od roku 1881 studiował medycynę w Wrocławiu, a potem kontynuował naukę na uniwersytetach w Würzburgu i Lipsku. Następnie był chirurgiem w Poznaniu, w Szpitalu Przemienienia Pańskiego. Brał udział w opracowywaniu słownika lekarskiego, był sekretarzem redakcji tego przedsięwzięcia. Od 1893 roku piastował stanowisko naczelnego lekarza w Szpitalu Dziecięcym św. Józefa w Poznaniu (w 1958 jednostka ta została nazwana jego imieniem).
[edytuj] Działalność polityczna
W 1900 Krysiewicz wstąpił do Ligi Narodowej, a później był pierwszym przywódcą Polskiego Towarzystwa Demokratycznego. Był także członkiem Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". W 1913 roku został sekretarzem Rady Narodowej w Poznaniu. Był jednym z członków delegacji witającej na dworcu w Poznaniu Ignacego J. Paderewskiego w 1918 roku - wydarzenie to poprzedziło wybuch powstania wielkopolskiego. Później został delegatem Wielkopolski na obrady Sejmu Ustawodawczego.
Pochowany został na poznańskim cmentarzu zasłużonych na wzgórzu św. Wojciecha.
