Borówki (województwo podkarpackie)
Z Wikipedii
| Borówki | |
| Województwo | podkarpackie |
| Powiat | rzeszowski |
| Gmina | Chmielnik |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
17 |
| Tablice rejestracyjne | RZE |
Borówki – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Chmielnik.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Borówki - położone na wzgórzach Pogórza Dynowskiego - jeszcze do niedawna były częścią ("przysiółkiem") Borku Starego. Zamieszkuje tu niespełna 300 mieszkańców. Znajduje się tu remiza Ochotniczej Straży Pożarnej, filjalna Szkoła Podstawowa, oraz rzymskokatolicki kościół filialny oddany do użytku w 1984 roku. Do niedawna do wsi można było dojechać wyłącznie kiepskiej jakości drogami żwirowymi. Niedawno oddano do użytku wyremontowaną ze środków unijnych drogę gminną, która prowadzi do wsi od strony Borku.
W 1951 w Borówkach zostaje założona Ochotnicza Straż Pożarna. Inicjatorami tej jednostki w 1951 roku byli miejscowi gospodarze: Jan Wąsacz i Stanisław Płodzień. Początkowo straż liczyła (oprócz założycieli) niewielu, bo 11, druhów, do których należeli: Piotr Gryndys, Julian Siwiec, Augustyn Madera, Bronisław Trojanowski, Ludwik Wała, Tadeusz Pękala, Wojciech Pękala, Eugeniusz Ostrowski, Tadeusz Płodzień i Stanisław Bębenek.
W tym czasie Straż nie posiadała jeszcsze remizy. Fukcję tę spełniała połowa baraku usytowanego na terenie wsi. Pomieszczenie to uzyskano dzięki wójtowi Wojciechowo Szeli. Jednostka posiadała na swym wyposażeniu sikawkę ręczną oraz wóz konny. Siłę pociągową wozu stanowiły konie, których w razie pożaru użyczali gospodarze: Piotr Gryndys i Stanisław Płodzień. Na pierwszym strażackim zebraniu powołano zarząd OSP w składzie: Tadeusz Płodzień - naczelnik, Jan Wąsacz, Tadeusz Pękala, Ludwik Wała. W tym okresie strażacy nie przejawiali większej inicjatywy w kierunku rozwoju jednostki. Dopiero w latach siedemdziesiątych nastąpiło ożywienie w działalności tej organizacji. Staraniem naczelnika, Tadeusza Płodnia, we wsi wybudowano w czynie społecznym sztuczny zbiornik wodny do celów przeciwpożarowych.
Do wsi podciągnięto też linię telefoniczną. Jedyny aparat telefoniczny znajdował się u naczelnika OSP Tadeusza Płodnia. Telefon służył jednak wszystkim mieszkańcom wsi na wypadek pożaru można było wezwać straż lub karetkę pogotowia ratunkowego. W 1972 r. zarząd na jednym z zebrań wystepuje z inicjatywą wybudowania we wsi remizy strażackiej. W tym celu zakupiono u Karoliny Pękali działkę budowlaną i w niedługim czasie wykonano fundamenty. Ogromny wkład pracy w to przedsięwzięcie włożyli druhowie: Bolesław Dziura, Tadeusz Płodzień, Anna Janda, Wojciech Pękala, Augustyn Siwiec i Julian Siwiec.
Zobacz też: Borówki
