Brużyca Wielka

Z Wikipedii

Brużyca Wielka - wieś nad Bzurą, w dawnym województwie i powiecie łęczyckim, obecnie w granicach miasta Aleksandrowa Łódzkiego. Założona została zapewne już przed 1138 rokiem, a wzmiankowana po raz pierwszy w 1386, w księgach sądowych łęczyckich.

Była to w średniowieczu i w epoce wczesnonowożytnej wieś szlachecka. Pod względem kościelnym podlegała parafii w Zgierzu. W końcu XVIII wieku była centrum sporej majętności ziemskiej Walentego Chobrzyńskiego, a potem Rafała Bratoszewskiego. Od 1782 wieś ta stanowiła, wraz z pobliską Rudą (Bugaj) ośrodek osadnictwa niemieckiego. Około 1816 r. właśnie w dobrach tej wsi dziedzic Rafał Bratoszewski postanowił założyć osadę tkacką Aleksandrów.

Pierwszym burmistrzem miasta Aleksandrowa został w 1822 r. były wójt Brużycy - Marcin Jędrzejewski. Po utracie praw miejskich przez Aleksandrów, w latach 1870-1924, Brużyca była formalnie siedzibą gminy dla Aleksandrowa. Utraciła ten status po 1924. W latach 90. XX w. obszar dawnej wsi Brużyca Wielka został włączony w granice miasta Aleksandrowa Łódzkiego.